Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Friedrich von Bodenstedt Der Tod des Dichters Germana Arg-1918-951 2013-12-15 20:30 Manfred nur tiun forigu
N. N. 77 Der Tod des Dichters Germana Arg-1919-951 2013-12-15 20:59 Manfred nur tiun forigu
N. N. 76 Der Tod des Dichters Germana Arg-1916-951 2013-12-15 10:41 Manfred nur tiun aldonu
Konstantin Gusev La morto de la poeto Esperanto Arg-1917-951 2013-12-15 10:56 Manfred nur tiun forigu
Михаил Лермонтов * Смерть поэта Rusa Arg-1915-951 2013-12-15 10:39 Manfred nur tiun forigu

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

 

Михаил Лермонтов,
Смерть поэта

 

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

 

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

 
tradukita de Friedrich von Bodenstedt       tradukita de N. N. 77   tradukita de Konstantin Gusev
 
Der Dichter wollte seine Ehre rächen,   Погиб поэт! — невольник чести —   Der Dichter fiel – von Schurken wähnte   Pereis li, poet' de justo,
Die er durch giftges Wort verletzt geglaubt,   Пал, оклеветанный молвой,   Er seiner Ehre sich beraubt.   Murdita per la kalumni',
Da traf ihn selbst das Blei, sein Herz zu brechen,   С свинцом в груди и жаждой мести,   Er traf ins Herz, der ihn verhöhnte,   Kun peza plumbo en la brusto
Zu beugen sein gewaltig Haupt…   Поникнув гордой головой!..   Und sterbend sank sein stolzes Haupt!   Kaj venĝavido mortis li! ...
…Und Manche jetzt frohlocken, daß er fiel,   Не вынесла душа поэта   Nicht mehr ertrug das Herz des Dichters   Ne povis la animo luma
Und rühmen gar den Mörder, der sein Ziel   Позора мелочных обид,   der Schwätzer niederträchtiges Spiel   Subiĝi al la malhonor',
So gut getroffen, und im kalten Muthe,   Восстал он против мнений света   gegen die Meinung des Gelichters   Li sola kontraŭ fals' monduma
Fest, ohne Zittern, that den Mörderschuß,   Один как прежде... и убит!   stand einsam er wie je ... und fiel!   Ribelis ... Kaj li estas for!
Der unser Land geröthet,mit dem Blute   Убит!.. к чему теперь рыданья,   Er fiel! ... Was hilft's, daß ihr nun sammelt   Murdita! ... Do por kio ploroj,
Des liederreichen Genius…   Пустых похвал ненужный хор,   unnützes Lob und ihn beleckt,   De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'
... Ein Abenteurer kam er aus der Ferne,   И жалкий лепет оправданья?   daß ihr Entschuldigungen stammelt? —   Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?
Er nahm kein Herz mit sich, ließ keins zurück —   Судьбы свершился приговор!   Zu spät, das Urteil ist vollstreckt;   Pro fato li jam estas for!
Rang sucht' er bei uns, Titel, Ordenssterne,   Не вы ль сперва так злобно гнали   Wer trieb ihn denn? War es nicht euer   Kaj ĉu ne vi kolere pelis
Denn unverständlich war ihm andres Glück,   Его свободный, смелый дар   boshaftes Spiel, das ihn verführt.   La noblan kanton de liber',
Er fand was er gesucht in unsrer Mitte,   И для потехи раздували   das des Genies bewahrtes Feuer   Elblovi incendion celis
Er fand bei uns ein zweites Vaterland –   Чуть затаившийся пожар?   zu offnen Bränden angeschürt?   El la ĵaluzo -- nur fajrer'?
Sein Dank war: daß er sonst auf jedem Schritte   Что ж? веселитесь... — он мучений   Ihr habts erreicht ... er ging verbinen   Do ĝoju ... Mutas bardo nia,
Was ihm begegnete, verächtlich fand.   Последних вынести не мог:   zugrund an Qual und Überdruß;   La bonon rompis la malbon'.
Fremd blieb er unsrer Sprache, unsrer Sitte,   Угас, как светоч, дивный гений,   das Licht erlosch, das Laub verwirren   Ne lumas plu la stel' genia,
Das Volk war ihm ein Gegenstand des Hohnes,   Увял торжественный венок.   am Blütenkranz des Genius.   Forvelkis la solena kron'.
Er suchte keine Gunst als die des Thrones...   Его убийца хладнокровно   Der ihn gemordet, kalten Blutes   Murdinto lia senkompata
    Навел удар... спасенья нет:   hat er`s getan ... er schoß gewandt;   Ekpremis feron de la ĉan',
    Пустое сердце бьется ровно,   sein leeres Herz war rohen Mutes,   La koro vanta batis glate,
    В руке не дрогнул пистолет.   und nicht gezittert hat die Hand.   Neniom tremis tiu man'.
    И что за диво?.. издалёка,   Was wunder auch? ... aus fernen Reichen   Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?
    Подобный сотням беглецов,   kam er als Abenteurer her,   Pelata per la sort' migrant',
    На ловлю счастья и чинов   und hundert andre so wie er,   Nomadis li en nia land'
    Заброшен к нам по воле рока;   sich Glück und Ämter zu erschleichen;   En serĉo de feliĉ' kaj rango,
    Смеясь, он дерзко презирал   er schätzte unser Land gering,   Ofende mokis pli kaj pli
    Земли чужой язык и нравы;   sein Recht und Brauch, sein Wort und Wissen   De nia tero lingvon, moron
    Не мог щадить он нашей славы;   hatt gern uns Ruhm und Ehr entrissen;   Kaj malestimis nian gloron,
    Не мог понять в сей миг кровавый,   wie konnte er beim Abschuß wissen,   Ne sciis en la sanga horo,
    На что он руку поднимал!..   an wem sich seine Hand verging! ...   Sur kion levis sian manon li! ...
    И он убит — и взят могилой,   Nun ist er tot, vom Grab verschlungen   En tombo kuŝas jam la bardo,
    Как тот певец, неведомый, но милый,   wie jener Sänger, vom Geschick bezwungen,   Samkiel tiu, kiun li kun ardo
    Добыча ревности глухой,   weil Eifersucht sein Herz verbrannt   Prikantis sorĉe en la versroman' --
    Воспетый им с такою чудной силой,   den er mit wunderbarer Kraft besungen,   Kantisto de bonkoro kaj bonfarto
    Сраженный, как и он, безжалостной рукой.   erschlagen wie auch er von mitleidloser Hand   Murdita per la senkompata man'.
    Зачем от мирных нег и дружбы простодушной   Weshalb ließ er das Glück und stiller Freundschaft Kerzen   Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka
    Вступил он в этот свет завистливый и душный   und trat in diese Welt, die ungebundne Herzen   Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka
    Для сердца вольного и пламенных страстей?   und glühnde Leidenschaft in faulem Dunst erstickt?   Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?
    Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,   Weshalb gab er die Hand nichtsnutzigen Ehrbesudlem,   Por kio premis li la malamikajn manojn,
    Зачем поверил он словам и ласкам ложным,   weshalb denn glaubte er den schmeichlerischen Hudlem,   En la envia rond' serĉante la kompanojn,
    Он, с юных лет постигнувший людей?..   er, der als Kind doch schon der Menschen Herz durchblickt?   Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...
    И прежний сняв венок — они венец терновый,   Man riß den Kranz ihm fön - gehüllt in Lorbeer, schenkten   Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili
    Увитый лаврами, надели на него:   sie ihm den Domenkranz, der einer Krone glich:   La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --
    Но иглы тайные сурово   Doch die verborgnen- Domen senkten tief in die edle Stirne sich;   Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,
    Язвили славное чело;   vom tückischen Geraun, vom Hohn der Ignoranten   Sed kaŝe piki, piki jam;
    Отравлены его последние мгновенья   war ihm vergiftet noch der letzte Augenblick.   Venenis liajn lastajn horojn frido,
    Коварным шопотом насмешливых невежд,   Er fiel - da Ehrgefühl und Rachedurst ihn brannten,   Malica flustro mokis lin, kaj jen
    И умер он — с напрасной жаждой мщенья,   in hoffnungslosem Gram um sein verlornes Glück.   Li mortis kun la vana venĝavido,
    С досадой тайною обманутых надежд.       Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.
    Замолкли звуки чудных песен,       La kantoj de mirinda brilo
    Не раздаваться им опять:       Ne sonas jam sub la ĉiel',
    Приют певца угрюм и тесен,       Malhelas lia mortazilo,
    И на устах его печать. —       Surbuŝe kuŝas la sigel'.
    А вы, надменные потомки       Kaj vi, arogaj heredantoj
    Известной подлостью прославленных отцов,       De la gepatroj malhonestaj, nun
    Пятою рабскою поправшие обломки       Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj
    Игрою счастия обиженных родов!       La familiojn, kiujn lasis la fortun'!
    Вы, жадною толпой стоящие у трона,       Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono
    Свободы, Гения и Славы палачи!       Ekzekutistoj de genio, glor', liber',
    Таитесь вы под сению закона,       Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,
    Пред вами суд и правда — всё молчи!..       Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!
    Но есть и божий суд, наперсники разврата!       Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,
    Есть грозный суд: он ждет;       Kaj la juĝisto jam atendas vin,
    Он не доступен звону злата,       Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj
    И мысли и дела он знает наперед.       Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.
    Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:       Kaj jam al vi la kalumnia lango
    Оно вам не поможет вновь,       Ne helpos per la malhonesta ard',
    И вы не смоете всей вашей черной кровью       Kaj ne forlavos vi per via nigra sango
    Поэта праведную кровь!       La sanktan sangon de la bard'!
 
Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en la
Germanan de Friedrich von Bodenstedt (*1819
- †1892).

 
  Verkinto de tiu ĉi Rusa poemo estas
Михаил Лермонтов (*1814-10-15
- †1841-07-27).

Mi, Manfred Retzlaff, trovis tiun ĉi
poemon en la retejo
http://www.stihi-xix-xx-vekov.ru/ler352.html.
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en la
Germanan de N. N. 77.

Siehe: http://www.winter-zeulenroda.de/webseiten/lermontov.htm.
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en
Esperanton de Konstantin Gusev
(†1980-11-09).

Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la
retejo
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.