poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	publikigo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Manfred Retzlaff	La postiljono	Esperanto	1984	Arg-1264-625 \| MR154-2	2014-08-27 13:27 Manfred	nur tiun forigu
Nikolaus Lenau	* Der Postillon	Germana		Arg-1263-625	2012-10-24 22:34 Manfred	nur tiun forigu

Nikolaus Lenau, La postiljono		Nikolaus Lenau, Der Postillon

tradukita de Manfred Retzlaff

Ĉarma estis nokt’ de Maj’,		Lieblich war die Maiennacht,
nuboj de arĝento		Silberwölklein flogen,
flugis ĉe l’ ĉielo kaj¹⁾		ob der holden Frühlingspracht
blovis varma vento.		freudig hingezogen.

Ekdorminte kuŝis nun		Schlummernd lagen Wies’ und Hain,
voj’ kaj strato ĉiu;		jeder Pfad verlassen;
noktogardis nur la lun’		niemand als der Mondenschein
kaj krom ĝi neniu.		wachte auf der Straßen.

Kaj trankvile tra l’ kampar’		Leise nur das Lüftchen sprach
iris la aero,		und es zog gelinder
kie dormis la idar’		durch das stille Schlafgemach
de la primavero.		all der Frühlingskinder.

Nur la rivereto sen		Heimlich nur das Bächlein schlich,
bruo fluis tie,		denn der Blüten Träume
kaj odoris floroj jen,		dufteten gar wonniglich
sonĝe idilie.		durch die stillen Räume.

Postiljono krudis pli,		Rauher war mein Postillion,
vipon li knaligis,		ließ die Geißel knallen,
lian kornon laŭte li		über Berg und Tal davon
tra la val’ sonigis.		frisch sein Horn erschallen.

Sonis de l’ ĉevaloj kvar,		Und von flinken Rossen vier
dum la veturado,		scholl der Hufe Schlagen,
tra floranta la kampar’		die durch’s blühende Revier
gaja huffrapado.		trabten mit Behagen.

Preterflugis la pejzaĝ’,		Wald und Flur im schnellen Zug
kiam ni rapidis,		kaum gegrüßt – gemieden;
ke la pacon de l’ vilaĝ’		und vorbei wie Traumesflug
mi apenau vidis.		schwand der Dörfer Frieden.

Preterrapidante mi		Mitten in dem Maienglück
vidis che preĝejo,		lag ein Kirchhof innen,
ke en maj-feliĉo ĉi		der den raschen Wanderblick
kushis jen tombejo.		hielt zu ernstem Sinnen.

Staris alte super ni,		Hingelehnt an Bergesrand
ĉe dekliva vojo,		war die bleiche Mauer,
pala kruco-bild’ de Di’,		und das Kreuzbild Gottes stand
mute en malĝojo.		hoch, in stummer Trauer.

Kaj la postiljon’ malpli		Schwager ritt auf seiner Bahn
gaja nun fariĝis,		stiller jetzt und trüber;
la ĉevalojn igis li		und die Rosse hielt er an,
halti kaj mutiĝis.		sah zum Kreuz hinüber:

„Halti devas tie ĉi		„Halten muß hier Roß und Rad!
ja ĉeval’ kaj rado;		Mag’s euch nicht gefährden:
ĉar jen kuŝas“, diris li,		Drüben liegt mein Kamerad
„mia kamarado.		in der kühlen Erden!

Estas tre domaĝe, ke		Ein gar herzlicher Gesell!
kuŝas li entere.		Herr, ’s ist ewig schade!
Estis li ja kara tre,		Keiner blies das Horn so hell
ho sinjoro, vere!		wie mein Kamerade!

Devas halti ĉiam mi		Hier ich immer halten muß,
en ĉi tiu loko,		dem dort unterm Rasen
lin saluti tie ĉi		zum getreuen Brudergruß
frate per korn-voko!“		sein Leiblied zu blasen!“

Gajan kanton sendis li		Und dem Kirchhof sandt’ er zu
per la korn-blovado,		frohe Wandersänge,
por ke trapenetru ĝi		daß es in der Grabesruh’
al la kamarado.		seinem Bruder dränge.

Kvazaŭ respondado de		Und des Hornes heller Ton
jena kamarado		klang vom Berge wider,
sonis de la monto re		ob der tote Postillion
lia korn-blovado. -		stimmt’ in seine Lieder. -

Lante pluveturis ni,		Weiter ging’s durch Wald und Feld
kaj blovado lia,		mit verhängtem Zügel;
longe postsonoris ghi		lang mir noch im Ohre lag
en orelo mia.		jener Klang vom Hügel.

Traduko de la Germana poemo "Der Postillon" de Nikolaus Lenau (1802-08.13 - †1850-08-22) en Esperanton de Manfred Retzlaff (1938-11-04) en 1984.		Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas Nikolaus Lenau (*1802-08.13 - †1850-08-22). Vidu la retejon http://www.lyrik123.de/nikolaus-lenau-der-postillon-10951/. Pri la poeto vidu ankaŭ: http://de.wikipedia.org/wiki/Nikolaus_Lenau kaj http://eo.wikipedia.org/wiki/Nikolaus_Lenau.

1) aŭ: flugis surĉiele kaj

Nikolaus Lenau,La postiljono

Nikolaus Lenau,Der Postillon

Nikolaus Lenau,
La postiljono

Nikolaus Lenau,
Der Postillon