eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
---|---|---|---|---|---|---|
Christian Wilster | Bonden og hans Søn | Danish | Arg-1074-536 | 2013-02-10 19:26 Manfred | nur tiun forigu | |
Christian Fürchtegott Gellert | * Der Bauer und sein Sohn | Germana | Arg-1068-536 | 2013-02-10 19:41 Manfred | nur tiun forigu | |
Hans Erik Jensen | La kamparano kaj lia filo | Esperanto | 1951-06-07 | Arg-1072-536 | 2013-02-10 19:30 Manfred | nur tiun forigu |
Christian Fürchtegott Gellert, | Christian Fürchtegott Gellert, | Christian Fürchtegott Gellert, | ||
tradukita de Christian Wilster | tradukita de Hans Erik Jensen | |||
Ein guter dummer Bauerknabe, | En Bondeknøs, som hedde Hans, | Johano, juna kamparan' | ||
Den Junker Hans einst mit auf Reisen nahm, | Der havde været udenlands | post eksterlanda por la san' | ||
Und der, trotz seinem Herrn, mit einer guten Gabe, | Med Herremandens Søn et Aar, | vojaĝo kun nobela fil' | ||
Recht dreist zu lügen, wiederkam, | Kom hjem til Faders Fæstegaard, | al sia patra domicil' | ||
Ging, kurz nach der vollbrachten Reise, | Og i den lille Bondebye | revenis kaj en la vilaĝ' | ||
Mit seinem Vater über Land. | Fortalte han nu stolt og krye | fieris li pro la vojaĝ'; | ||
Fritz, der im Gehn recht Zeit zum Lügen fand, | Til Fryd for Store som for Smaae, | por ĉies ĝoj' rakontis li | ||
Log auf die unverschämtste Weise. | Om hvad i fremmed Land han saae; | pri eksterlando pli kaj pli. | ||
Zu seinem Unglück kam ein großer Hund gerannt. | Men skjøndt en Deel deraf var sandt, | Sed kvankam parto estis ver', | ||
"Ja, Vater", rief der unverschämte Knabe, | Var der dog meget Løgn iblandt; | mensog' abundis sen moder'. | ||
"Ihr mögt mirs glauben oder nicht: | Thi to Ting læres let paa Reise, | Vojaĝo du kapablojn donas: | ||
So sag ich Euchs, und jedem ins Gesicht, | At lyve grovt og høit at kneise; | Mensogas ni kaj fanfaronas! | ||
Daß ich einst einen Hund bei — Haag gesehen habe, | Og Hans forstod saa stærkt at lyve, | Ne malpli lerte Hans mensogis | ||
Hart an dem Weg, wo man nach Frankreich fährt, | Som Hest kan rende, Fugl kan flyve. | ol besto kuras, birdo flugis. | ||
Der — ja, ich bin nicht ehrenwert, | En Maanedstid omtrent forgik, | Monato pasis, tiam li | ||
Wenn er nicht größer war als Euer größtes Pferd." | Da Knøsens Fader Frederik | pro certa grava komisi' | ||
"Das", sprach der Vater, "nimmt mich wunder; | I næste Kjøbsted Ærind fik, | de l'patro nun en kompani' | ||
Wiewohl ein jeder Ort läßt Wunderdinge sehn. | Og med sin kloge Søn han gik | promenis al la urb' kun li. | ||
Wir, zum Exempel, gehn itzunder, | Derhen en aarle Morgenstund. | Foriris ili en maten' | ||
Und werden keine Stunde gehn: | ||||
So wirst du eine Brücke sehn | ||||
(Wir müssen selbst darüber gehn), | ||||
Die hat dir manchen schon betrogen | ||||
(Denn überhaupt solls dort nicht gar zu richtig sein); | ||||
Auf dieser Brücke liegt ein Stein, | ||||
An den stößt man, wenn man denselben Tag gelogen, | ||||
Und fällt, und bricht sogleich das Bein." | ||||
Der Bub erschrak, sobald er dies vernommen. | Paa deres Vei de saae en Hund, | kaj vidis hundon dum promen'. | ||
"Ach", sprach er, "lauft doch nicht so sehr. | Og det var godt, at den var bunden, | Feliĉe ligis ĝin kateno, | ||
Doch wieder auf den Hund zu kommen, | Thi baade glubsk og stor var Hunden. | minacis ĝi kun mordmieno. | ||
Wie groß sagt ich, daß er gewesen wär? | "En svær Krabat," var Bondens Ord, | "Jen monstro!" diris Frederik' | ||
Wie Euer großes Pferd? Dazu will viel gehören. | Da frem af Huus med Bjæf den foer. | por ĝia bruo kaj mimik'. | ||
Der Hund, itzt fällt mirs ein, war erst ein halbes Jahr; | "O Bagateller!" udbrød Hans, | "Ho, bagatel'!" respondis Hans, | ||
Allein das wollt ich wohl beschwören, | "Ifjor da jeg var udenlands, | "pasintan jaron fore trans | ||
Daß er so groß, als mancher Ochse, war." | Jeg saae en Hund, jeg aldrig Mage, | la lim' mi grandan hundon vidis, | ||
Sie gingen noch ein gutes Stücke; | Har seet til Hund i mine Dage. | kaj vere mi pro ĝi ne ridis! | ||
Doch Fritzen schlug das Herz. Wie konnt es anders sein? | Tæt ved Berlin den kom imod mig, | Mi ĉe Stetino ĝin renkontis; | ||
Denn niemand bricht doch gern ein Bein. | Først blev jeg bange, men jeg stod mig — | ektimis mi, sed ĝin alfrontis! | ||
Er sah nunmehr die richterische Brücke, | I kjender vel Berlin af Navn, | Stetino - eble kredas vi: | ||
Und fühlte schon den Beinbruch halb. | Og troer den er som Kjøbenhavn, | al Kopenhag' egalas ĝi, | ||
"Ja, Vater", fing er an, "der Hund, von dem ich redte, | Jo Pyt! saasandt som her jeg gaaer, | Ho ne! al mi nur fidu vi - | ||
War groß, und wenn ich ihn auch was vergrößert hätte: | Ti Gange større knap forslaaer; | dekoble granda, eble pli! | ||
So war er doch viel größer als ein Kalb." | Den Hund, som sagt, den var saa stor, | La hundo, kiun vidis mi - | ||
Die Brücke kömmt. Fritz! Fritz! wie wird dirs gehen! | Ja! I kan troe mig paa mit Ord, | al mia vorto kredu vi - | ||
Der Vater geht voran; doch Fritz hält ihn geschwind. | Jeg selv, som saae den, veed det bedst, | almenaŭ estis - ho, fatal'! - | ||
"Ach Vater!", spricht er, "seid kein Kind, | Den var saa stor som nogen Hest." | egale granda kun ĉeval'!" | ||
Und glaubt, daß ich dergleichen Hund gesehen. | Da svared Bonden: "ærlig talt, | De l'patro sonis la respond': | ||
Denn kurz und gut, eh wir darüber gehen, | Det undrer mig, skjøndt overalt | "Mirinde - kvankam en la mond' | ||
Der Hund war nur so groß, wie alle Hunde sind." | I denne Verden rundtomkring | tre strangajn aĵojn vidas ni; | ||
Man seer saa mærkelige Ting, | okulon propran fidas ni | |||
At man sit eget Øie knap vil troe. | apenaŭ - ankaŭ same pri rakont'. | |||
Vi gaae nu for Exempel til en Broe, | Ekzemple venos baldaŭ ni al pont'. | |||
I mindre end en Time vi den naae, | Ni ĝin atingos post malpli ol hor' | |||
Du mußt es nicht gleich übelnehmen, | Og over Broen vi nødvendig maae. | - al ni neevitebla koridor'. | ||
Wenn hie und da ein Geck zu lügen sich erkühnt. | Paa denne ligger der en Steen, | Sur ĝi troviĝas granda ŝton'; | ||
Lüg auch, und mehr als er, und such ihn zu beschämen: | Og over den man brække maa sit Been, | al ni ĝi rompas kruron sen pardon', | ||
So machst du dich um ihn und um die Welt verdient. | Naar man har løiet samme Dag, | se ni mensogis dum la tag' - | ||
Det er en vis og afgjort Sag." | jen vero - kaj neniel blag'!" | |||
Saasnart han hørte disse Ord, | Aŭdinte tion tuj la fil' | |||
En Skræk ham strax i Blodet foer; | ektimis kaj pro maltrankvil' | |||
Om Ørene blev Knøsen heed, | la sango kuris al la kap', | |||
Af Panden sprak ham Angstens Sved. | li ŝvitis pro angora frap'. | |||
Da raabte han: "hør, Fader kjær! | Li kriis: "Paĉjo, kara vi, | |||
At gaae saa stærkt er ikke værd, | tro forte ne rapidu ni! | |||
I er en gammel Mand og svag, | Por maljunulo la veter' | |||
Det er saa grumme varmt idag, | tre varma estas ja danĝer'! | |||
Og man maa spare sine Kræfter. | La forton oni devas ŝpari | |||
Jeg gaaer just nu, og tænker efter, | kaj pripensadi, kion fari. | |||
Thi naar jeg mig besinder ret, | Se pri la hundo pensas mi, | |||
Saa var den tydske Hund ei slet | ne tiom granda estis ĝi, | |||
Saa stor som jeg fortalte før, | kiom rakontis mi al vi, | |||
Ja mestendeels jeg sværge tør, | sed certe estis ĝi malpli - | |||
Den var ei større end en Koe, | egalis eble kun bovin', | |||
Men dog en prægtig Hund, min Troe!" | sed tamen hundo de kulmin'!" | |||
Og atter gamle Frederik | Denove ili laŭ la voj' | |||
Med Sønnen hen ad Veien gik. | iradis, sed sen granda ĝoj', | |||
Dog Knøsen havde ingen Roe; | ĉar la junulon la rakont' | |||
Bestandig den fordømte Broe | maltrankviligis, kaj la pont' | |||
Omkring i Hovedet ham løb; | konfuzon faris pli kaj pli, | |||
Lidt efter lidt, da gav han Kjøb; | kaj pro la timo cedis li; | |||
Thi hvem vil ikke gjerne spare | ni ĉiuj ja volonte savas | |||
De kjære Been for Bræk og Fare? | la krurojn, se ni sanajn havas. | |||
Og Hans, som sine spare gad, | Johano tial pro la krur' | |||
Udbrød: "hør, Fader! veed I hvad? | elkriis: "Paĉjo, vorton nur! | |||
Jeg tænker idelig paa Hunden, | Mi pensas daŭro pri la hundo, | |||
Vel var den stor, men dog i Grunden | sed pro la vero ĝis la fundo | |||
Ei nær saa stor, ja neppe halv, | mi diras al vi en konfid': | |||
Den var ei større end en Kalv." | Egalis ĝi nur kun bovid'." | |||
Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12). Pri la verkinto vidu ankaŭ la vikipedian retejon http://eo.wikipedia.org/wiki/Christian_Fürchtegott_Gellert resp. la germanan version http://de.wikipedia.org/wiki/Christian_Fürchtegott_Gellert. | De atter frem ad Veien gik, | Sed baldaŭ en la horizont' | ||
Og Broen snart i Sigte fik. | videbla estis nun la pont'. | |||
Da haglede den vaade Sved | Por timo fluis al Johan' | |||
Ad Bondeknøsens Lemmer ned, | laŭ lia haŭto ŝvitfontan'. | |||
Og just som de sig Broen nærmed, | Nun kaptis li pro la efiko | |||
Da trak han sin Papa i Ærmet, | la patron forte je l'maniko, | |||
Og raabte i sin store Knibe: | kaj kriis li en malespero:+ | |||
"Hør, Faer! I kan da vel begribe, | "Ho, paĉjo, nun mi en sincero | |||
Jeg vilde gjøre Løier kun. | onfesas, ke mi ŝercis nur; | |||
Hvad jeg fortalte om den Hund, | kaj tio, kion por plezur' | |||
Som jeg engang i Tydskland saae, | rakontis pri la hundo mi, | |||
Det var ei saadan at forstaae; | ja estis nura fantazi'. | |||
Den var saasandt jeg hedder Hans, | Similis ĝi ja laŭ la ver' | |||
Omtrent som Hunde her tillands." | la hundojn sur la hejma ter'." | |||
Nu Knøs og Bonde begge To | Transpasis ili sen danĝer' | |||
Kom heldig over denne Broe; | la ponton de mensog' kaj ver'. | |||
Ei Knøsen stødte sig paa Steen, | La fil' ne pro la fanfaron' | |||
Ei heller brak han sine Been, | la kruron rompis sur la ŝton'. | |||
Men reent hans Lyvelyst forsvandt, | Sed velkis lia fantazi', | |||
Og siden talte han saa sandt, | kaj ĉe la vero restis li. | |||
At Ingen skulde troet om Hans, | Li ne similis plu al dando | |||
Han havde været udenlands. | estinta en la eksterlando. | |||
Traduko de la Germana poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12) en la Danan de Christian Wilster. La dana poeto Christian Wilster verkis tiun ĉi fablan poemon laŭ la poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (germana poeto, vivinta 04.07.1715 - 13.12.1769). | ||||
Traduko de la Germana poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12) en Esperanton de Hans Erik Jensen (†1973-06-18) en 1951-06-07. Tiu ĉi traduko estis publikigita en la revuo "Monataj Informoj" de Silkeborg Esperantoforening (Danujo). |