eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
---|---|---|---|---|---|---|
Christian Wilster | Bonden og hans Søn | Danish | Arg-1074-536 | 2013-02-10 19:26 Manfred | nur tiun forigu | |
Christian Fürchtegott Gellert | * Der Bauer und sein Sohn | Germana | Arg-1068-536 | 2013-02-10 19:41 Manfred | nur tiun forigu | |
Hans Erik Jensen | La kamparano kaj lia filo | Esperanto | 1951-06-07 | Arg-1072-536 | 2013-02-10 19:30 Manfred | nur tiun forigu |
Christian Fürchtegott Gellert, | Christian Fürchtegott Gellert, | Christian Fürchtegott Gellert, | ||
tradukita de Hans Erik Jensen | tradukita de Christian Wilster | |||
Johano, juna kamparan' | En Bondeknøs, som hedde Hans, | Ein guter dummer Bauerknabe, | ||
post eksterlanda por la san' | Der havde været udenlands | Den Junker Hans einst mit auf Reisen nahm, | ||
vojaĝo kun nobela fil' | Med Herremandens Søn et Aar, | Und der, trotz seinem Herrn, mit einer guten Gabe, | ||
al sia patra domicil' | Kom hjem til Faders Fæstegaard, | Recht dreist zu lügen, wiederkam, | ||
revenis kaj en la vilaĝ' | Og i den lille Bondebye | Ging, kurz nach der vollbrachten Reise, | ||
fieris li pro la vojaĝ'; | Fortalte han nu stolt og krye | Mit seinem Vater über Land. | ||
por ĉies ĝoj' rakontis li | Til Fryd for Store som for Smaae, | Fritz, der im Gehn recht Zeit zum Lügen fand, | ||
pri eksterlando pli kaj pli. | Om hvad i fremmed Land han saae; | Log auf die unverschämtste Weise. | ||
Sed kvankam parto estis ver', | Men skjøndt en Deel deraf var sandt, | Zu seinem Unglück kam ein großer Hund gerannt. | ||
mensog' abundis sen moder'. | Var der dog meget Løgn iblandt; | "Ja, Vater", rief der unverschämte Knabe, | ||
Vojaĝo du kapablojn donas: | Thi to Ting læres let paa Reise, | "Ihr mögt mirs glauben oder nicht: | ||
Mensogas ni kaj fanfaronas! | At lyve grovt og høit at kneise; | So sag ich Euchs, und jedem ins Gesicht, | ||
Ne malpli lerte Hans mensogis | Og Hans forstod saa stærkt at lyve, | Daß ich einst einen Hund bei — Haag gesehen habe, | ||
ol besto kuras, birdo flugis. | Som Hest kan rende, Fugl kan flyve. | Hart an dem Weg, wo man nach Frankreich fährt, | ||
Monato pasis, tiam li | En Maanedstid omtrent forgik, | Der — ja, ich bin nicht ehrenwert, | ||
pro certa grava komisi' | Da Knøsens Fader Frederik | Wenn er nicht größer war als Euer größtes Pferd." | ||
de l'patro nun en kompani' | I næste Kjøbsted Ærind fik, | "Das", sprach der Vater, "nimmt mich wunder; | ||
promenis al la urb' kun li. | Og med sin kloge Søn han gik | Wiewohl ein jeder Ort läßt Wunderdinge sehn. | ||
Foriris ili en maten' | Derhen en aarle Morgenstund. | Wir, zum Exempel, gehn itzunder, | ||
Und werden keine Stunde gehn: | ||||
So wirst du eine Brücke sehn | ||||
(Wir müssen selbst darüber gehn), | ||||
Die hat dir manchen schon betrogen | ||||
(Denn überhaupt solls dort nicht gar zu richtig sein); | ||||
Auf dieser Brücke liegt ein Stein, | ||||
An den stößt man, wenn man denselben Tag gelogen, | ||||
Und fällt, und bricht sogleich das Bein." | ||||
kaj vidis hundon dum promen'. | Paa deres Vei de saae en Hund, | Der Bub erschrak, sobald er dies vernommen. | ||
Feliĉe ligis ĝin kateno, | Og det var godt, at den var bunden, | "Ach", sprach er, "lauft doch nicht so sehr. | ||
minacis ĝi kun mordmieno. | Thi baade glubsk og stor var Hunden. | Doch wieder auf den Hund zu kommen, | ||
"Jen monstro!" diris Frederik' | "En svær Krabat," var Bondens Ord, | Wie groß sagt ich, daß er gewesen wär? | ||
por ĝia bruo kaj mimik'. | Da frem af Huus med Bjæf den foer. | Wie Euer großes Pferd? Dazu will viel gehören. | ||
"Ho, bagatel'!" respondis Hans, | "O Bagateller!" udbrød Hans, | Der Hund, itzt fällt mirs ein, war erst ein halbes Jahr; | ||
"pasintan jaron fore trans | "Ifjor da jeg var udenlands, | Allein das wollt ich wohl beschwören, | ||
la lim' mi grandan hundon vidis, | Jeg saae en Hund, jeg aldrig Mage, | Daß er so groß, als mancher Ochse, war." | ||
kaj vere mi pro ĝi ne ridis! | Har seet til Hund i mine Dage. | Sie gingen noch ein gutes Stücke; | ||
Mi ĉe Stetino ĝin renkontis; | Tæt ved Berlin den kom imod mig, | Doch Fritzen schlug das Herz. Wie konnt es anders sein? | ||
ektimis mi, sed ĝin alfrontis! | Først blev jeg bange, men jeg stod mig — | Denn niemand bricht doch gern ein Bein. | ||
Stetino - eble kredas vi: | I kjender vel Berlin af Navn, | Er sah nunmehr die richterische Brücke, | ||
al Kopenhag' egalas ĝi, | Og troer den er som Kjøbenhavn, | Und fühlte schon den Beinbruch halb. | ||
Ho ne! al mi nur fidu vi - | Jo Pyt! saasandt som her jeg gaaer, | "Ja, Vater", fing er an, "der Hund, von dem ich redte, | ||
dekoble granda, eble pli! | Ti Gange større knap forslaaer; | War groß, und wenn ich ihn auch was vergrößert hätte: | ||
La hundo, kiun vidis mi - | Den Hund, som sagt, den var saa stor, | So war er doch viel größer als ein Kalb." | ||
al mia vorto kredu vi - | Ja! I kan troe mig paa mit Ord, | Die Brücke kömmt. Fritz! Fritz! wie wird dirs gehen! | ||
almenaŭ estis - ho, fatal'! - | Jeg selv, som saae den, veed det bedst, | Der Vater geht voran; doch Fritz hält ihn geschwind. | ||
egale granda kun ĉeval'!" | Den var saa stor som nogen Hest." | "Ach Vater!", spricht er, "seid kein Kind, | ||
De l'patro sonis la respond': | Da svared Bonden: "ærlig talt, | Und glaubt, daß ich dergleichen Hund gesehen. | ||
"Mirinde - kvankam en la mond' | Det undrer mig, skjøndt overalt | Denn kurz und gut, eh wir darüber gehen, | ||
tre strangajn aĵojn vidas ni; | I denne Verden rundtomkring | Der Hund war nur so groß, wie alle Hunde sind." | ||
okulon propran fidas ni | Man seer saa mærkelige Ting, | |||
apenaŭ - ankaŭ same pri rakont'. | At man sit eget Øie knap vil troe. | |||
Ekzemple venos baldaŭ ni al pont'. | Vi gaae nu for Exempel til en Broe, | |||
Ni ĝin atingos post malpli ol hor' | I mindre end en Time vi den naae, | |||
- al ni neevitebla koridor'. | Og over Broen vi nødvendig maae. | Du mußt es nicht gleich übelnehmen, | ||
Sur ĝi troviĝas granda ŝton'; | Paa denne ligger der en Steen, | Wenn hie und da ein Geck zu lügen sich erkühnt. | ||
al ni ĝi rompas kruron sen pardon', | Og over den man brække maa sit Been, | Lüg auch, und mehr als er, und such ihn zu beschämen: | ||
se ni mensogis dum la tag' - | Naar man har løiet samme Dag, | So machst du dich um ihn und um die Welt verdient. | ||
jen vero - kaj neniel blag'!" | Det er en vis og afgjort Sag." | |||
Aŭdinte tion tuj la fil' | Saasnart han hørte disse Ord, | |||
ektimis kaj pro maltrankvil' | En Skræk ham strax i Blodet foer; | |||
la sango kuris al la kap', | Om Ørene blev Knøsen heed, | |||
li ŝvitis pro angora frap'. | Af Panden sprak ham Angstens Sved. | |||
Li kriis: "Paĉjo, kara vi, | Da raabte han: "hør, Fader kjær! | |||
tro forte ne rapidu ni! | At gaae saa stærkt er ikke værd, | |||
Por maljunulo la veter' | I er en gammel Mand og svag, | |||
tre varma estas ja danĝer'! | Det er saa grumme varmt idag, | |||
La forton oni devas ŝpari | Og man maa spare sine Kræfter. | |||
kaj pripensadi, kion fari. | Jeg gaaer just nu, og tænker efter, | |||
Se pri la hundo pensas mi, | Thi naar jeg mig besinder ret, | |||
ne tiom granda estis ĝi, | Saa var den tydske Hund ei slet | |||
kiom rakontis mi al vi, | Saa stor som jeg fortalte før, | |||
sed certe estis ĝi malpli - | Ja mestendeels jeg sværge tør, | |||
egalis eble kun bovin', | Den var ei større end en Koe, | |||
sed tamen hundo de kulmin'!" | Men dog en prægtig Hund, min Troe!" | |||
Denove ili laŭ la voj' | Og atter gamle Frederik | |||
iradis, sed sen granda ĝoj', | Med Sønnen hen ad Veien gik. | |||
ĉar la junulon la rakont' | Dog Knøsen havde ingen Roe; | |||
maltrankviligis, kaj la pont' | Bestandig den fordømte Broe | |||
konfuzon faris pli kaj pli, | Omkring i Hovedet ham løb; | |||
kaj pro la timo cedis li; | Lidt efter lidt, da gav han Kjøb; | |||
ni ĉiuj ja volonte savas | Thi hvem vil ikke gjerne spare | |||
la krurojn, se ni sanajn havas. | De kjære Been for Bræk og Fare? | |||
Johano tial pro la krur' | Og Hans, som sine spare gad, | |||
elkriis: "Paĉjo, vorton nur! | Udbrød: "hør, Fader! veed I hvad? | |||
Mi pensas daŭro pri la hundo, | Jeg tænker idelig paa Hunden, | |||
sed pro la vero ĝis la fundo | Vel var den stor, men dog i Grunden | |||
mi diras al vi en konfid': | Ei nær saa stor, ja neppe halv, | |||
Egalis ĝi nur kun bovid'." | Den var ei større end en Kalv." | |||
Sed baldaŭ en la horizont' | De atter frem ad Veien gik, | Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12). Pri la verkinto vidu ankaŭ la vikipedian retejon http://eo.wikipedia.org/wiki/Christian_Fürchtegott_Gellert resp. la germanan version http://de.wikipedia.org/wiki/Christian_Fürchtegott_Gellert. | ||
videbla estis nun la pont'. | Og Broen snart i Sigte fik. | |||
Por timo fluis al Johan' | Da haglede den vaade Sved | |||
laŭ lia haŭto ŝvitfontan'. | Ad Bondeknøsens Lemmer ned, | |||
Nun kaptis li pro la efiko | Og just som de sig Broen nærmed, | |||
la patron forte je l'maniko, | Da trak han sin Papa i Ærmet, | |||
kaj kriis li en malespero:+ | Og raabte i sin store Knibe: | |||
"Ho, paĉjo, nun mi en sincero | "Hør, Faer! I kan da vel begribe, | |||
onfesas, ke mi ŝercis nur; | Jeg vilde gjøre Løier kun. | |||
kaj tio, kion por plezur' | Hvad jeg fortalte om den Hund, | |||
rakontis pri la hundo mi, | Som jeg engang i Tydskland saae, | |||
ja estis nura fantazi'. | Det var ei saadan at forstaae; | |||
Similis ĝi ja laŭ la ver' | Den var saasandt jeg hedder Hans, | |||
la hundojn sur la hejma ter'." | Omtrent som Hunde her tillands." | |||
Transpasis ili sen danĝer' | Nu Knøs og Bonde begge To | |||
la ponton de mensog' kaj ver'. | Kom heldig over denne Broe; | |||
La fil' ne pro la fanfaron' | Ei Knøsen stødte sig paa Steen, | |||
la kruron rompis sur la ŝton'. | Ei heller brak han sine Been, | |||
Sed velkis lia fantazi', | Men reent hans Lyvelyst forsvandt, | |||
kaj ĉe la vero restis li. | Og siden talte han saa sandt, | |||
Li ne similis plu al dando | At Ingen skulde troet om Hans, | |||
estinta en la eksterlando. | Han havde været udenlands. | |||
Traduko de la Germana poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12) en la Danan de Christian Wilster. La dana poeto Christian Wilster verkis tiun ĉi fablan poemon laŭ la poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (germana poeto, vivinta 04.07.1715 - 13.12.1769). | ||||
Traduko de la Germana poemo "Der Bauer und sein Sohn" de Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano Timodio Gelerto, *1715-07.04 - †1769-12-12) en Esperanton de Hans Erik Jensen (†1973-06-18) en 1951-06-07. Tiu ĉi traduko estis publikigita en la revuo "Monataj Informoj" de Silkeborg Esperantoforening (Danujo). |