Poezio
piece of old paper
Esperanto English German
Welcome Page Manfredo † List of Poems List of Translations List of Poets Poezio in Numbers Login
 export for printing: portrait (PDF) landscape (PDF) | [show all export formats]
author  [first name] title language publication id code last modification view
Theodor Fuchs Auf sicherer Bahn German Arg-1951-969 2014-02-13 23:48 Manfred only this add
Ludwig Lazarus Zamenhof * La vojo Esperanto Arg-1950-969 2014-03-01 10:57 Manfred only this remove
Владимир Иванович Карзин Дорога Russian Arg-1955-969 2014-03-01 14:08 Manfred only this add
Соломон Наумович Высоковский Дорога Russian Arg-1956-969 2014-03-05 22:20 Manfred only this remove

Ludwig Lazarus Zamenhof,
Дорога

 

Ludwig Lazarus Zamenhof,
La vojo

 
translated by Соломон Наумович Высоковский    
 
Сквозь мрак неприятья мы движемся к цели -   Tra densa mallumo briletas la celo,
Народов земли единенью.   Al kiu kuraĝe ni iras.
Та цель, как маяк, что спасает от мели,   Simile al stelo en nokta ĉielo
От распрей ведёт к примиренью.   Al ni la direkton ĝi diras.
Нас тьма не страшит, что рождает кошмары,   Kaj nin ne timigas la noktaj fantomoj,
Насмешки толпы, поражений удары.   Nek batoj de l'sorto, nek mokoj de l'homoj,
Наш путь нами выбран, для нас он прекрасен:   Ĉar klara kaj rekta kaj tre difinita
Он - прям, он - победен, он - ясен   Ĝi estas, la voj' difinita.
Дорогой, упорством пробитой.    
Так малые капли, что бьют непрестанно,    
Сильнее любого гранита.    
Надежда, упорство - вот наше богатство    
И символы знамени нашего братства.    
Мы цели достигнем, идя шаг за шагом,    
Под нас единяющим флагом.    
 
  Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante
Translation of the Esperanto poem "La
vojo" by Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko
Lazaro Zamenhofo, *1859-12-15 -
†1917-04-14) into Russian by
Соломон Наумович
Высоковский .
  Ni iru la vojon celitan!
    Eĉ guto malgranda, konstante frapante,
    Traboras la monton granitan.
    L'espero, l'obstino kaj la pacienco -
    Jen estas la signoj, per kies potenco
    Ni, paŝo posto paŝo, post longa laboro
    Atingon la celon en gloro.
 
    Ni semas kaj semas, neniam laciĝas,
    Pri l'tempoj estontaj pensante.
    Cent semoj perdiĝas, mil semoj perdiĝas -
    Ni semas kaj semas konstante.
    "Ho, ĉesu!" mokante la homoj admonas -
    "Ne ĉesu, ne ĉesu!" en kor' al ni sonas -
    "Obstine antaŭen! La nepoj vin benos,
    Se vi pacience eltenos!"
 
    Se longa sekeco aŭ ventoj subitaj
    Velkantaj foliojn deŝiras,
    Ni dankas la venton kaj, repurigitaj
    Ni forton pli freŝan akiras.
    Ne mortos jam via bravega anaro,
    Ĝin jam ne timigas la vento, nek staro,
    Obstine ĝi paŝas, provita, hardita,
    Al cel' unu fojon signita!
 
    Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante
    Ni iru la vojon celitan!
    Eĉ guto malgranda, konstante frapante,
    Traboras la monton granitan.
    L'espero, l'obstino kaj la pacienco -
    Jen estas la signoj, per kies potenco
    Ni, paŝo posto paŝo, post longa laboro
    Atingon la celon en gloro.
 
    Author of this Esperanto poem is Ludwig
Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro Zamenhofo,
*1859-12-15 - †1917-04-14).