Michel Lentz,
Ons Heemecht |
| |
| Wou d’Uelzecht duerch d’Wisen zéit, |
| duerch d’Fielsen d’Sauer brécht, |
| wou d’Rief laanscht Musel dofteg bléit, |
| den Himmel Wäin ons mécht – |
| dat ass ons Land, fir dat mir géif |
| hei nidden alles won. |
| Onst Heemechtsland, dat mir sou déif |
| an onsen Hierzen dron. |
| |
| O Du do uewen, deem seng Hand |
| duerch d’ Welt d’Natioune leet, |
| behitt Du d’Lëtzebuerger Land |
| vu friemen Joch a Leed! |
| Du hues ons all als Kanner schonn |
| de fräie Geescht jo ginn. |
| Looss virublénken d’Fräiheetssonn, |
| déi mir sou laang gesinn. |
| |
Verfasser dieses luxemburgischen Gedichtes
ist Michel Lentz (*1820 - †1893). |
