Poezio
piece of old paper
Esperanto Englisch Deutsch
Begrüßungsseite Manfredo † Liste der Gedichte Liste der Übersetzungen Liste der Dichter Poezio in Zahlen Einloggen
 zum Ausdrucken exportieren: Hochformat (PDF) Querformat (PDF) | [alle Exportformate zeigen]
Verfasser  [Vorname] Titel Sprache Erscheinung Kennung letzte Änderung Ansicht
Zamenhof, Ludwig Lazarus En sonĝo Esperanto Arg-1041-526 2010-03-12 14:30 Manfred nur diese hinzufügen
Ratislavo, Manfredo Mi sonĝis Esperanto Arg-1042-526 2010-03-12 15:40 Manfred nur diese entfernen
Heine, Heinrich * Mir träumte Deutsch Arg-1040-526 2010-03-12 14:06 Manfred nur diese entfernen

Heinrich Heine,
Mir träumte

 

Heinrich Heine,
Mi sonĝis

 
    übersetzt von Manfredo Ratislavo
 
Mir träumte von einem Königskind,   En sonĝo princinon vidis mi
Mit nassen, blassen Wangen;   Kun vangoj malsekaj de ploro, -
Wir saßen unter der grünen Lind'   Sub arbo, sub verda jen sidis ni,
Und hielten uns liebumfangen.   Tenante nin koro ĉe koro.
 
"Ich will nicht deines Vaters Thron,   "De via patro la reĝa kron',
Ich will nicht sein Szepter aus Golde,   Por mi ĝi ne estas havinda!
Ich will nicht seine demantene Kron',   For, for la sceptro kaj ankaŭ la tron' -
Ich will dich selber, du Holde!"   Vin mem mi deziras, aminda!"
 
"Das kann nicht sein", sprach sie zu mir,   - "Ne eblas tio!" respondis ŝi:
"Ich liege ja im Grabe,   "En tombo mi estas tenata,
Und nur des Nachts komm' ich zu dir,   Ja nur en la nokto venas mi
Weil ich so lieb dich habe."   Al vi, mia sole amata!"
 
Verfasser dieses deutschen Gedichtes ist
Heinrich Heine (*1797-12-13 -
†1856-02-17).

Aus dem Gedichtband "Buch der Lieder",
Lyrisches Intermezzo, Gedichte I.
  Übersetzung des deutschen Gedichtes "Mir
träumte" von Heinrich Heine (*1797-12-13
- †1856-02-17) ins Esperanto durch
Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff,
Stettiner Str. 16, D-59302 Oelde, Germanio,
*1938-11-04).

Mi, Manfred Retzlaff, permesis al mi
ŝanĝi kelkajn liniojn de tiu Esperantigo,
kiun verkis Ludoviko Zamenhofo; ĉar en
la origina versio de Zamenhofo la finaj
vortoj de la unuaj kaj triaj linioj estas
dusilaboj, dum en la origina versio de H.
Heine tiuj estas uunsilabaj, tiel ke la
akcento estas sur la lasta silabo de tiuj
linioj. Krome, en du linioj mankas en la
Zamenhofa origina versio kvara akcentita
silabo. Tion mi provis "plibonigi". (Mi
supozas, ke s-ano Zamenhof pardonus tion
al mi.)