| eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
| verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Theodor Fuchs | Auf sicherer Bahn | Germana | Arg-1951-969 | 2014-02-13 23:48 Manfred | nur tiun aldonu | |
| Ludwig Lazarus Zamenhof | * La vojo | Esperanto | Arg-1950-969 | 2014-03-01 10:57 Manfred | nur tiun forigu | |
| Владимир Иванович Карзин | Дорога | Rusa | Arg-1955-969 | 2014-03-01 14:08 Manfred | nur tiun aldonu | |
| Соломон Наумович Высоковский | Дорога | Rusa | Arg-1956-969 | 2014-03-05 22:20 Manfred | nur tiun forigu |
Ludwig Lazarus Zamenhof, | Ludwig Lazarus Zamenhof, | |
| tradukita de Соломон Наумович Высоковский | ||
| Tra densa mallumo briletas la celo, | Сквозь мрак неприятья мы движемся к цели - | |
| Al kiu kuraĝe ni iras. | Народов земли единенью. | |
| Simile al stelo en nokta ĉielo | Та цель, как маяк, что спасает от мели, | |
| Al ni la direkton ĝi diras. | От распрей ведёт к примиренью. | |
| Kaj nin ne timigas la noktaj fantomoj, | Нас тьма не страшит, что рождает кошмары, | |
| Nek batoj de l'sorto, nek mokoj de l'homoj, | Насмешки толпы, поражений удары. | |
| Ĉar klara kaj rekta kaj tre difinita | Наш путь нами выбран, для нас он прекрасен: | |
| Ĝi estas, la voj' difinita. | Он - прям, он - победен, он - ясен | |
| Дорогой, упорством пробитой. | ||
| Так малые капли, что бьют непрестанно, | ||
| Сильнее любого гранита. | ||
| Надежда, упорство - вот наше богатство | ||
| И символы знамени нашего братства. | ||
| Мы цели достигнем, идя шаг за шагом, | ||
| Под нас единяющим флагом. | ||
| Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante | ||
| Ni iru la vojon celitan! | Traduko de la Esperanta poemo "La vojo" de Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro Zamenhofo, *1859-12-15 - †1917-04-14) en la Rusan de Соломон Наумович Высоковский . | |
| Eĉ guto malgranda, konstante frapante, | ||
| Traboras la monton granitan. | ||
| L'espero, l'obstino kaj la pacienco - | ||
| Jen estas la signoj, per kies potenco | ||
| Ni, paŝo posto paŝo, post longa laboro | ||
| Atingon la celon en gloro. | ||
| Ni semas kaj semas, neniam laciĝas, | ||
| Pri l'tempoj estontaj pensante. | ||
| Cent semoj perdiĝas, mil semoj perdiĝas - | ||
| Ni semas kaj semas konstante. | ||
| "Ho, ĉesu!" mokante la homoj admonas - | ||
| "Ne ĉesu, ne ĉesu!" en kor' al ni sonas - | ||
| "Obstine antaŭen! La nepoj vin benos, | ||
| Se vi pacience eltenos!" | ||
| Se longa sekeco aŭ ventoj subitaj | ||
| Velkantaj foliojn deŝiras, | ||
| Ni dankas la venton kaj, repurigitaj | ||
| Ni forton pli freŝan akiras. | ||
| Ne mortos jam via bravega anaro, | ||
| Ĝin jam ne timigas la vento, nek staro, | ||
| Obstine ĝi paŝas, provita, hardita, | ||
| Al cel' unu fojon signita! | ||
| Nur rekte, kuraĝe kaj ne flankiĝante | ||
| Ni iru la vojon celitan! | ||
| Eĉ guto malgranda, konstante frapante, | ||
| Traboras la monton granitan. | ||
| L'espero, l'obstino kaj la pacienco - | ||
| Jen estas la signoj, per kies potenco | ||
| Ni, paŝo posto paŝo, post longa laboro | ||
| Atingon la celon en gloro. | ||
| Verkinto de tiu ĉi Esperanta poemo estas Ludwig Lazarus Zamenhof (Ludoviko Lazaro Zamenhofo, *1859-12-15 - †1917-04-14). |