| eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn |
| verkinto [voknomo] | titolo | lingvo | publikigo | identiga kodo | lasta modifo | aspekto |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Friedrich von Bodenstedt | Der Tod des Dichters | Germana | Arg-1918-951 | 2013-12-15 20:30 Manfred | nur tiun forigu | |
| N. N. 77 | Der Tod des Dichters | Germana | Arg-1919-951 | 2013-12-15 20:59 Manfred | nur tiun forigu | |
| N. N. 76 | Der Tod des Dichters | Germana | Arg-1916-951 | 2013-12-15 10:41 Manfred | nur tiun aldonu | |
| Konstantin Gusev | La morto de la poeto | Esperanto | Arg-1917-951 | 2013-12-15 10:56 Manfred | nur tiun forigu | |
| Михаил Лермонтов | * Смерть поэта | Rusa | Arg-1915-951 | 2013-12-15 10:39 Manfred | nur tiun aldonu |
Михаил Лермонтов, | Михаил Лермонтов, | Михаил Лермонтов, | ||
| tradukita de N. N. 77 | tradukita de Konstantin Gusev | tradukita de Friedrich von Bodenstedt | ||
| Der Dichter fiel – von Schurken wähnte | Pereis li, poet' de justo, | Der Dichter wollte seine Ehre rächen, | ||
| Er seiner Ehre sich beraubt. | Murdita per la kalumni', | Die er durch giftges Wort verletzt geglaubt, | ||
| Er traf ins Herz, der ihn verhöhnte, | Kun peza plumbo en la brusto | Da traf ihn selbst das Blei, sein Herz zu brechen, | ||
| Und sterbend sank sein stolzes Haupt! | Kaj venĝavido mortis li! ... | Zu beugen sein gewaltig Haupt… | ||
| Nicht mehr ertrug das Herz des Dichters | Ne povis la animo luma | …Und Manche jetzt frohlocken, daß er fiel, | ||
| der Schwätzer niederträchtiges Spiel | Subiĝi al la malhonor', | Und rühmen gar den Mörder, der sein Ziel | ||
| gegen die Meinung des Gelichters | Li sola kontraŭ fals' monduma | So gut getroffen, und im kalten Muthe, | ||
| stand einsam er wie je ... und fiel! | Ribelis ... Kaj li estas for! | Fest, ohne Zittern, that den Mörderschuß, | ||
| Er fiel! ... Was hilft's, daß ihr nun sammelt | Murdita! ... Do por kio ploroj, | Der unser Land geröthet,mit dem Blute | ||
| unnützes Lob und ihn beleckt, | De l' povraj laŭdoj tarda ĥor' | Des liederreichen Genius… | ||
| daß ihr Entschuldigungen stammelt? — | Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj? | ... Ein Abenteurer kam er aus der Ferne, | ||
| Zu spät, das Urteil ist vollstreckt; | Pro fato li jam estas for! | Er nahm kein Herz mit sich, ließ keins zurück — | ||
| Wer trieb ihn denn? War es nicht euer | Kaj ĉu ne vi kolere pelis | Rang sucht' er bei uns, Titel, Ordenssterne, | ||
| boshaftes Spiel, das ihn verführt. | La noblan kanton de liber', | Denn unverständlich war ihm andres Glück, | ||
| das des Genies bewahrtes Feuer | Elblovi incendion celis | Er fand was er gesucht in unsrer Mitte, | ||
| zu offnen Bränden angeschürt? | El la ĵaluzo -- nur fajrer'? | Er fand bei uns ein zweites Vaterland – | ||
| Ihr habts erreicht ... er ging verbinen | Do ĝoju ... Mutas bardo nia, | Sein Dank war: daß er sonst auf jedem Schritte | ||
| zugrund an Qual und Überdruß; | La bonon rompis la malbon'. | Was ihm begegnete, verächtlich fand. | ||
| das Licht erlosch, das Laub verwirren | Ne lumas plu la stel' genia, | Fremd blieb er unsrer Sprache, unsrer Sitte, | ||
| am Blütenkranz des Genius. | Forvelkis la solena kron'. | Das Volk war ihm ein Gegenstand des Hohnes, | ||
| Der ihn gemordet, kalten Blutes | Murdinto lia senkompata | Er suchte keine Gunst als die des Thrones... | ||
| hat er`s getan ... er schoß gewandt; | Ekpremis feron de la ĉan', | |||
| sein leeres Herz war rohen Mutes, | La koro vanta batis glate, | |||
| und nicht gezittert hat die Hand. | Neniom tremis tiu man'. | |||
| Was wunder auch? ... aus fernen Reichen | Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango? | |||
| kam er als Abenteurer her, | Pelata per la sort' migrant', | |||
| und hundert andre so wie er, | Nomadis li en nia land' | |||
| sich Glück und Ämter zu erschleichen; | En serĉo de feliĉ' kaj rango, | |||
| er schätzte unser Land gering, | Ofende mokis pli kaj pli | |||
| sein Recht und Brauch, sein Wort und Wissen | De nia tero lingvon, moron | |||
| hatt gern uns Ruhm und Ehr entrissen; | Kaj malestimis nian gloron, | |||
| wie konnte er beim Abschuß wissen, | Ne sciis en la sanga horo, | |||
| an wem sich seine Hand verging! ... | Sur kion levis sian manon li! ... | |||
| Nun ist er tot, vom Grab verschlungen | En tombo kuŝas jam la bardo, | |||
| wie jener Sänger, vom Geschick bezwungen, | Samkiel tiu, kiun li kun ardo | |||
| weil Eifersucht sein Herz verbrannt | Prikantis sorĉe en la versroman' -- | |||
| den er mit wunderbarer Kraft besungen, | Kantisto de bonkoro kaj bonfarto | |||
| erschlagen wie auch er von mitleidloser Hand | Murdita per la senkompata man'. | |||
| Weshalb ließ er das Glück und stiller Freundschaft Kerzen | Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka | |||
| und trat in diese Welt, die ungebundne Herzen | Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka | |||
| und glühnde Leidenschaft in faulem Dunst erstickt? | Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'? | |||
| Weshalb gab er die Hand nichtsnutzigen Ehrbesudlem, | Por kio premis li la malamikajn manojn, | |||
| weshalb denn glaubte er den schmeichlerischen Hudlem, | En la envia rond' serĉante la kompanojn, | |||
| er, der als Kind doch schon der Menschen Herz durchblickt? | Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?... | |||
| Man riß den Kranz ihm fön - gehüllt in Lorbeer, schenkten | Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili | |||
| sie ihm den Domenkranz, der einer Krone glich: | La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' -- | |||
| Doch die verborgnen- Domen senkten tief in die edle Stirne sich; | Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili, | |||
| vom tückischen Geraun, vom Hohn der Ignoranten | Sed kaŝe piki, piki jam; | |||
| war ihm vergiftet noch der letzte Augenblick. | Venenis liajn lastajn horojn frido, | |||
| Er fiel - da Ehrgefühl und Rachedurst ihn brannten, | Malica flustro mokis lin, kaj jen | |||
| in hoffnungslosem Gram um sein verlornes Glück. | Li mortis kun la vana venĝavido, | |||
| Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'. | ||||
| La kantoj de mirinda brilo | ||||
| Ne sonas jam sub la ĉiel', | ||||
| Malhelas lia mortazilo, | ||||
| Surbuŝe kuŝas la sigel'. | ||||
| Kaj vi, arogaj heredantoj | ||||
| De la gepatroj malhonestaj, nun | ||||
| Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj | ||||
| La familiojn, kiujn lasis la fortun'! | ||||
| Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono | ||||
| Ekzekutistoj de genio, glor', liber', | ||||
| Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono, | ||||
| Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'! | ||||
| Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj, | ||||
| Kaj la juĝisto jam atendas vin, | ||||
| Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj | ||||
| Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'. | ||||
| Kaj jam al vi la kalumnia lango | ||||
| Ne helpos per la malhonesta ard', | ||||
| Kaj ne forlavos vi per via nigra sango | ||||
| La sanktan sangon de la bard'! | ||||
| Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en la Germanan de N. N. 77. Siehe: http://www.winter-zeulenroda.de/webseiten/lermontov.htm. | Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en Esperanton de Konstantin Gusev (†1980-11-09). Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la retejo http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html. | Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en la Germanan de Friedrich von Bodenstedt (*1819 - †1892). |