poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Friedrich von Bodenstedt	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1918-951	2013-12-15 20:30 Manfred	nur tiun aldonu
N. N. 77	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1919-951	2013-12-15 20:59 Manfred	nur tiun forigu
N. N. 76	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1916-951	2013-12-15 10:41 Manfred	nur tiun aldonu
Konstantin Gusev	La morto de la poeto	Esperanto	Arg-1917-951	2013-12-15 10:56 Manfred	nur tiun forigu
Михаил Лермонтов	* Смерть поэта	Rusa	Arg-1915-951	2013-12-15 10:39 Manfred	nur tiun forigu

Михаил Лермонтов, Der Tod des Dichters	Михаил Лермонтов, La morto de la poeto	Михаил Лермонтов, Смерть поэта

tradukita de N. N. 77	tradukita de Konstantin Gusev

Der Dichter fiel – von Schurken wähnte	Pereis li, poet' de justo,	Погиб поэт! — невольник чести —
Er seiner Ehre sich beraubt.	Murdita per la kalumni',	Пал, оклеветанный молвой,
Er traf ins Herz, der ihn verhöhnte,	Kun peza plumbo en la brusto	С свинцом в груди и жаждой мести,
Und sterbend sank sein stolzes Haupt!	Kaj venĝavido mortis li! ...	Поникнув гордой головой!..
Nicht mehr ertrug das Herz des Dichters	Ne povis la animo luma	Не вынесла душа поэта
der Schwätzer niederträchtiges Spiel	Subiĝi al la malhonor',	Позора мелочных обид,
gegen die Meinung des Gelichters	Li sola kontraŭ fals' monduma	Восстал он против мнений света
stand einsam er wie je ... und fiel!	Ribelis ... Kaj li estas for!	Один как прежде... и убит!
Er fiel! ... Was hilft's, daß ihr nun sammelt	Murdita! ... Do por kio ploroj,	Убит!.. к чему теперь рыданья,
unnützes Lob und ihn beleckt,	De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'	Пустых похвал ненужный хор,
daß ihr Entschuldigungen stammelt? —	Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?	И жалкий лепет оправданья?
Zu spät, das Urteil ist vollstreckt;	Pro fato li jam estas for!	Судьбы свершился приговор!
Wer trieb ihn denn? War es nicht euer	Kaj ĉu ne vi kolere pelis	Не вы ль сперва так злобно гнали
boshaftes Spiel, das ihn verführt.	La noblan kanton de liber',	Его свободный, смелый дар
das des Genies bewahrtes Feuer	Elblovi incendion celis	И для потехи раздували
zu offnen Bränden angeschürt?	El la ĵaluzo -- nur fajrer'?	Чуть затаившийся пожар?
Ihr habts erreicht ... er ging verbinen	Do ĝoju ... Mutas bardo nia,	Что ж? веселитесь... — он мучений
zugrund an Qual und Überdruß;	La bonon rompis la malbon'.	Последних вынести не мог:
das Licht erlosch, das Laub verwirren	Ne lumas plu la stel' genia,	Угас, как светоч, дивный гений,
am Blütenkranz des Genius.	Forvelkis la solena kron'.	Увял торжественный венок.
Der ihn gemordet, kalten Blutes	Murdinto lia senkompata	Его убийца хладнокровно
hat er`s getan ... er schoß gewandt;	Ekpremis feron de la ĉan',	Навел удар... спасенья нет:
sein leeres Herz war rohen Mutes,	La koro vanta batis glate,	Пустое сердце бьется ровно,
und nicht gezittert hat die Hand.	Neniom tremis tiu man'.	В руке не дрогнул пистолет.
Was wunder auch? ... aus fernen Reichen	Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?	И что за диво?.. издалёка,
kam er als Abenteurer her,	Pelata per la sort' migrant',	Подобный сотням беглецов,
und hundert andre so wie er,	Nomadis li en nia land'	На ловлю счастья и чинов
sich Glück und Ämter zu erschleichen;	En serĉo de feliĉ' kaj rango,	Заброшен к нам по воле рока;
er schätzte unser Land gering,	Ofende mokis pli kaj pli	Смеясь, он дерзко презирал
sein Recht und Brauch, sein Wort und Wissen	De nia tero lingvon, moron	Земли чужой язык и нравы;
hatt gern uns Ruhm und Ehr entrissen;	Kaj malestimis nian gloron,	Не мог щадить он нашей славы;
wie konnte er beim Abschuß wissen,	Ne sciis en la sanga horo,	Не мог понять в сей миг кровавый,
an wem sich seine Hand verging! ...	Sur kion levis sian manon li! ...	На что он руку поднимал!..
Nun ist er tot, vom Grab verschlungen	En tombo kuŝas jam la bardo,	И он убит — и взят могилой,
wie jener Sänger, vom Geschick bezwungen,	Samkiel tiu, kiun li kun ardo	Как тот певец, неведомый, но милый,
weil Eifersucht sein Herz verbrannt	Prikantis sorĉe en la versroman' --	Добыча ревности глухой,
den er mit wunderbarer Kraft besungen,	Kantisto de bonkoro kaj bonfarto	Воспетый им с такою чудной силой,
erschlagen wie auch er von mitleidloser Hand	Murdita per la senkompata man'.	Сраженный, как и он, безжалостной рукой.
Weshalb ließ er das Glück und stiller Freundschaft Kerzen	Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka	Зачем от мирных нег и дружбы простодушной
und trat in diese Welt, die ungebundne Herzen	Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka	Вступил он в этот свет завистливый и душный
und glühnde Leidenschaft in faulem Dunst erstickt?	Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?	Для сердца вольного и пламенных страстей?
Weshalb gab er die Hand nichtsnutzigen Ehrbesudlem,	Por kio premis li la malamikajn manojn,	Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,
weshalb denn glaubte er den schmeichlerischen Hudlem,	En la envia rond' serĉante la kompanojn,	Зачем поверил он словам и ласкам ложным,
er, der als Kind doch schon der Menschen Herz durchblickt?	Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...	Он, с юных лет постигнувший людей?..
Man riß den Kranz ihm fön - gehüllt in Lorbeer, schenkten	Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili	И прежний сняв венок — они венец терновый,
sie ihm den Domenkranz, der einer Krone glich:	La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --	Увитый лаврами, надели на него:
Doch die verborgnen- Domen senkten tief in die edle Stirne sich;	Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,	Но иглы тайные сурово
vom tückischen Geraun, vom Hohn der Ignoranten	Sed kaŝe piki, piki jam;	Язвили славное чело;
war ihm vergiftet noch der letzte Augenblick.	Venenis liajn lastajn horojn frido,	Отравлены его последние мгновенья
Er fiel - da Ehrgefühl und Rachedurst ihn brannten,	Malica flustro mokis lin, kaj jen	Коварным шопотом насмешливых невежд,
in hoffnungslosem Gram um sein verlornes Glück.	Li mortis kun la vana venĝavido,	И умер он — с напрасной жаждой мщенья,
	Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.	С досадой тайною обманутых надежд.
	La kantoj de mirinda brilo	Замолкли звуки чудных песен,
	Ne sonas jam sub la ĉiel',	Не раздаваться им опять:
	Malhelas lia mortazilo,	Приют певца угрюм и тесен,
	Surbuŝe kuŝas la sigel'.	И на устах его печать. —
	Kaj vi, arogaj heredantoj	А вы, надменные потомки
	De la gepatroj malhonestaj, nun	Известной подлостью прославленных отцов,
	Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj	Пятою рабскою поправшие обломки
	La familiojn, kiujn lasis la fortun'!	Игрою счастия обиженных родов!
	Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono	Вы, жадною толпой стоящие у трона,
	Ekzekutistoj de genio, glor', liber',	Свободы, Гения и Славы палачи!
	Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,	Таитесь вы под сению закона,
	Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!	Пред вами суд и правда — всё молчи!..
	Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,	Но есть и божий суд, наперсники разврата!
	Kaj la juĝisto jam atendas vin,	Есть грозный суд: он ждет;
	Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj	Он не доступен звону злата,
	Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.	И мысли и дела он знает наперед.
	Kaj jam al vi la kalumnia lango	Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:
	Ne helpos per la malhonesta ard',	Оно вам не поможет вновь,
	Kaj ne forlavos vi per via nigra sango	И вы не смоете всей вашей черной кровью
	La sanktan sangon de la bard'!	Поэта праведную кровь!

Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en la Germanan de N. N. 77. Siehe: http://www.winter-zeulenroda.de/webseiten/lermontov.htm.	Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en Esperanton de Konstantin Gusev (†1980-11-09). Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la retejo http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.	Verkinto de tiu ĉi Rusa poemo estas Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27). Mi, Manfred Retzlaff, trovis tiun ĉi poemon en la retejo http://www.stihi-xix-xx-vekov.ru/ler352.html.

Михаил Лермонтов,Der Tod des Dichters

Михаил Лермонтов,La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,Смерть поэта

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,
Смерть поэта