poezio.net - Poem

verkinto [voknomo]	titolo	lingvo	identiga kodo	lasta modifo	aspekto
Friedrich von Bodenstedt	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1918-951	2013-12-15 20:30 Manfred	nur tiun aldonu
N. N. 77	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1919-951	2013-12-15 20:59 Manfred	nur tiun forigu
N. N. 76	Der Tod des Dichters	Germana	Arg-1916-951	2013-12-15 10:41 Manfred	nur tiun aldonu
Konstantin Gusev	La morto de la poeto	Esperanto	Arg-1917-951	2013-12-15 10:56 Manfred	nur tiun forigu
Михаил Лермонтов	* Смерть поэта	Rusa	Arg-1915-951	2013-12-15 10:39 Manfred	nur tiun forigu

Михаил Лермонтов, Смерть поэта	Михаил Лермонтов, Der Tod des Dichters	Михаил Лермонтов, La morto de la poeto

	tradukita de N. N. 77	tradukita de Konstantin Gusev

Погиб поэт! — невольник чести —	Der Dichter fiel – von Schurken wähnte	Pereis li, poet' de justo,
Пал, оклеветанный молвой,	Er seiner Ehre sich beraubt.	Murdita per la kalumni',
С свинцом в груди и жаждой мести,	Er traf ins Herz, der ihn verhöhnte,	Kun peza plumbo en la brusto
Поникнув гордой головой!..	Und sterbend sank sein stolzes Haupt!	Kaj venĝavido mortis li! ...
Не вынесла душа поэта	Nicht mehr ertrug das Herz des Dichters	Ne povis la animo luma
Позора мелочных обид,	der Schwätzer niederträchtiges Spiel	Subiĝi al la malhonor',
Восстал он против мнений света	gegen die Meinung des Gelichters	Li sola kontraŭ fals' monduma
Один как прежде... и убит!	stand einsam er wie je ... und fiel!	Ribelis ... Kaj li estas for!
Убит!.. к чему теперь рыданья,	Er fiel! ... Was hilft's, daß ihr nun sammelt	Murdita! ... Do por kio ploroj,
Пустых похвал ненужный хор,	unnützes Lob und ihn beleckt,	De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'
И жалкий лепет оправданья?	daß ihr Entschuldigungen stammelt? —	Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?
Судьбы свершился приговор!	Zu spät, das Urteil ist vollstreckt;	Pro fato li jam estas for!
Не вы ль сперва так злобно гнали	Wer trieb ihn denn? War es nicht euer	Kaj ĉu ne vi kolere pelis
Его свободный, смелый дар	boshaftes Spiel, das ihn verführt.	La noblan kanton de liber',
И для потехи раздували	das des Genies bewahrtes Feuer	Elblovi incendion celis
Чуть затаившийся пожар?	zu offnen Bränden angeschürt?	El la ĵaluzo -- nur fajrer'?
Что ж? веселитесь... — он мучений	Ihr habts erreicht ... er ging verbinen	Do ĝoju ... Mutas bardo nia,
Последних вынести не мог:	zugrund an Qual und Überdruß;	La bonon rompis la malbon'.
Угас, как светоч, дивный гений,	das Licht erlosch, das Laub verwirren	Ne lumas plu la stel' genia,
Увял торжественный венок.	am Blütenkranz des Genius.	Forvelkis la solena kron'.
Его убийца хладнокровно	Der ihn gemordet, kalten Blutes	Murdinto lia senkompata
Навел удар... спасенья нет:	hat er`s getan ... er schoß gewandt;	Ekpremis feron de la ĉan',
Пустое сердце бьется ровно,	sein leeres Herz war rohen Mutes,	La koro vanta batis glate,
В руке не дрогнул пистолет.	und nicht gezittert hat die Hand.	Neniom tremis tiu man'.
И что за диво?.. издалёка,	Was wunder auch? ... aus fernen Reichen	Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?
Подобный сотням беглецов,	kam er als Abenteurer her,	Pelata per la sort' migrant',
На ловлю счастья и чинов	und hundert andre so wie er,	Nomadis li en nia land'
Заброшен к нам по воле рока;	sich Glück und Ämter zu erschleichen;	En serĉo de feliĉ' kaj rango,
Смеясь, он дерзко презирал	er schätzte unser Land gering,	Ofende mokis pli kaj pli
Земли чужой язык и нравы;	sein Recht und Brauch, sein Wort und Wissen	De nia tero lingvon, moron
Не мог щадить он нашей славы;	hatt gern uns Ruhm und Ehr entrissen;	Kaj malestimis nian gloron,
Не мог понять в сей миг кровавый,	wie konnte er beim Abschuß wissen,	Ne sciis en la sanga horo,
На что он руку поднимал!..	an wem sich seine Hand verging! ...	Sur kion levis sian manon li! ...
И он убит — и взят могилой,	Nun ist er tot, vom Grab verschlungen	En tombo kuŝas jam la bardo,
Как тот певец, неведомый, но милый,	wie jener Sänger, vom Geschick bezwungen,	Samkiel tiu, kiun li kun ardo
Добыча ревности глухой,	weil Eifersucht sein Herz verbrannt	Prikantis sorĉe en la versroman' --
Воспетый им с такою чудной силой,	den er mit wunderbarer Kraft besungen,	Kantisto de bonkoro kaj bonfarto
Сраженный, как и он, безжалостной рукой.	erschlagen wie auch er von mitleidloser Hand	Murdita per la senkompata man'.
Зачем от мирных нег и дружбы простодушной	Weshalb ließ er das Glück und stiller Freundschaft Kerzen	Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka
Вступил он в этот свет завистливый и душный	und trat in diese Welt, die ungebundne Herzen	Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka
Для сердца вольного и пламенных страстей?	und glühnde Leidenschaft in faulem Dunst erstickt?	Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?
Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,	Weshalb gab er die Hand nichtsnutzigen Ehrbesudlem,	Por kio premis li la malamikajn manojn,
Зачем поверил он словам и ласкам ложным,	weshalb denn glaubte er den schmeichlerischen Hudlem,	En la envia rond' serĉante la kompanojn,
Он, с юных лет постигнувший людей?..	er, der als Kind doch schon der Menschen Herz durchblickt?	Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...
И прежний сняв венок — они венец терновый,	Man riß den Kranz ihm fön - gehüllt in Lorbeer, schenkten	Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili
Увитый лаврами, надели на него:	sie ihm den Domenkranz, der einer Krone glich:	La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --
Но иглы тайные сурово	Doch die verborgnen- Domen senkten tief in die edle Stirne sich;	Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,
Язвили славное чело;	vom tückischen Geraun, vom Hohn der Ignoranten	Sed kaŝe piki, piki jam;
Отравлены его последние мгновенья	war ihm vergiftet noch der letzte Augenblick.	Venenis liajn lastajn horojn frido,
Коварным шопотом насмешливых невежд,	Er fiel - da Ehrgefühl und Rachedurst ihn brannten,	Malica flustro mokis lin, kaj jen
И умер он — с напрасной жаждой мщенья,	in hoffnungslosem Gram um sein verlornes Glück.	Li mortis kun la vana venĝavido,
С досадой тайною обманутых надежд.		Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.
Замолкли звуки чудных песен,		La kantoj de mirinda brilo
Не раздаваться им опять:		Ne sonas jam sub la ĉiel',
Приют певца угрюм и тесен,		Malhelas lia mortazilo,
И на устах его печать. —		Surbuŝe kuŝas la sigel'.
А вы, надменные потомки		Kaj vi, arogaj heredantoj
Известной подлостью прославленных отцов,		De la gepatroj malhonestaj, nun
Пятою рабскою поправшие обломки		Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj
Игрою счастия обиженных родов!		La familiojn, kiujn lasis la fortun'!
Вы, жадною толпой стоящие у трона,		Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono
Свободы, Гения и Славы палачи!		Ekzekutistoj de genio, glor', liber',
Таитесь вы под сению закона,		Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,
Пред вами суд и правда — всё молчи!..		Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!
Но есть и божий суд, наперсники разврата!		Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,
Есть грозный суд: он ждет;		Kaj la juĝisto jam atendas vin,
Он не доступен звону злата,		Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj
И мысли и дела он знает наперед.		Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.
Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:		Kaj jam al vi la kalumnia lango
Оно вам не поможет вновь,		Ne helpos per la malhonesta ard',
И вы не смоете всей вашей черной кровью		Kaj ne forlavos vi per via nigra sango
Поэта праведную кровь!		La sanktan sangon de la bard'!

Verkinto de tiu ĉi Rusa poemo estas Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27). Mi, Manfred Retzlaff, trovis tiun ĉi poemon en la retejo http://www.stihi-xix-xx-vekov.ru/ler352.html.	Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en la Germanan de N. N. 77. Siehe: http://www.winter-zeulenroda.de/webseiten/lermontov.htm.	Traduko de la Rusa poemo "Смерть поэта" de Михаил Лермонтов (*1814-10-15 - †1841-07-27) en Esperanton de Konstantin Gusev (†1980-11-09). Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la retejo http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.

Михаил Лермонтов,Смерть поэта

Михаил Лермонтов,Der Tod des Dichters

Михаил Лермонтов,La morto de la poeto

Михаил Лермонтов,
Смерть поэта

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto