Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Friedrich von Bodenstedt Der Tod des Dichters Germana Arg-1918-951 2013-12-15 20:30 Manfred nur tiun forigu
N. N. 77 Der Tod des Dichters Germana Arg-1919-951 2013-12-15 20:59 Manfred nur tiun aldonu
N. N. 76 Der Tod des Dichters Germana Arg-1916-951 2013-12-15 10:41 Manfred nur tiun aldonu
Konstantin Gusev La morto de la poeto Esperanto Arg-1917-951 2013-12-15 10:56 Manfred nur tiun forigu
Михаил Лермонтов * Смерть поэта Rusa Arg-1915-951 2013-12-15 10:39 Manfred nur tiun forigu

Михаил Лермонтов,
Смерть поэта

 

Михаил Лермонтов,
Der Tod des Dichters

 

Михаил Лермонтов,
La morto de la poeto

 
    tradukita de Friedrich von Bodenstedt   tradukita de Konstantin Gusev
 
Погиб поэт! — невольник чести —   Der Dichter wollte seine Ehre rächen,   Pereis li, poet' de justo,
Пал, оклеветанный молвой,   Die er durch giftges Wort verletzt geglaubt,   Murdita per la kalumni',
С свинцом в груди и жаждой мести,   Da traf ihn selbst das Blei, sein Herz zu brechen,   Kun peza plumbo en la brusto
Поникнув гордой головой!..   Zu beugen sein gewaltig Haupt…   Kaj venĝavido mortis li! ...
Не вынесла душа поэта   …Und Manche jetzt frohlocken, daß er fiel,   Ne povis la animo luma
Позора мелочных обид,   Und rühmen gar den Mörder, der sein Ziel   Subiĝi al la malhonor',
Восстал он против мнений света   So gut getroffen, und im kalten Muthe,   Li sola kontraŭ fals' monduma
Один как прежде... и убит!   Fest, ohne Zittern, that den Mörderschuß,   Ribelis ... Kaj li estas for!
Убит!.. к чему теперь рыданья,   Der unser Land geröthet,mit dem Blute   Murdita! ... Do por kio ploroj,
Пустых похвал ненужный хор,   Des liederreichen Genius…   De l' povraj laŭdoj tarda ĥor'
И жалкий лепет оправданья?   ... Ein Abenteurer kam er aus der Ferne,   Kaj sinpravigoj de l' sinjoroj?
Судьбы свершился приговор!   Er nahm kein Herz mit sich, ließ keins zurück —   Pro fato li jam estas for!
Не вы ль сперва так злобно гнали   Rang sucht' er bei uns, Titel, Ordenssterne,   Kaj ĉu ne vi kolere pelis
Его свободный, смелый дар   Denn unverständlich war ihm andres Glück,   La noblan kanton de liber',
И для потехи раздували   Er fand was er gesucht in unsrer Mitte,   Elblovi incendion celis
Чуть затаившийся пожар?   Er fand bei uns ein zweites Vaterland –   El la ĵaluzo -- nur fajrer'?
Что ж? веселитесь... — он мучений   Sein Dank war: daß er sonst auf jedem Schritte   Do ĝoju ... Mutas bardo nia,
Последних вынести не мог:   Was ihm begegnete, verächtlich fand.   La bonon rompis la malbon'.
Угас, как светоч, дивный гений,   Fremd blieb er unsrer Sprache, unsrer Sitte,   Ne lumas plu la stel' genia,
Увял торжественный венок.   Das Volk war ihm ein Gegenstand des Hohnes,   Forvelkis la solena kron'.
Его убийца хладнокровно   Er suchte keine Gunst als die des Thrones...   Murdinto lia senkompata
Навел удар... спасенья нет:       Ekpremis feron de la ĉan',
Пустое сердце бьется ровно,       La koro vanta batis glate,
В руке не дрогнул пистолет.       Neniom tremis tiu man'.
И что за диво?.. издалёка,       Kaj ĉu ne miro, ĉu ne strango?
Подобный сотням беглецов,       Pelata per la sort' migrant',
На ловлю счастья и чинов       Nomadis li en nia land'
Заброшен к нам по воле рока;       En serĉo de feliĉ' kaj rango,
Смеясь, он дерзко презирал       Ofende mokis pli kaj pli
Земли чужой язык и нравы;       De nia tero lingvon, moron
Не мог щадить он нашей славы;       Kaj malestimis nian gloron,
Не мог понять в сей миг кровавый,       Ne sciis en la sanga horo,
На что он руку поднимал!..       Sur kion levis sian manon li! ...
И он убит — и взят могилой,       En tombo kuŝas jam la bardo,
Как тот певец, неведомый, но милый,       Samkiel tiu, kiun li kun ardo
Добыча ревности глухой,       Prikantis sorĉe en la versroman' --
Воспетый им с такою чудной силой,       Kantisto de bonkoro kaj bonfarto
Сраженный, как и он, безжалостной рукой.       Murdita per la senkompata man'.
Зачем от мирных нег и дружбы простодушной       Por kio de la pac' kaj simplo vilaĝloka
Вступил он в этот свет завистливый и душный       Enpaŝis mise li al la mondum' sufoka
Для сердца вольного и пламенных страстей?       Por la sincera sent' kaj liberema saĝ'?
Зачем он руку дал клеветникам ничтожным,       Por kio premis li la malamikajn manojn,
Зачем поверил он словам и ласкам ложным,       En la envia rond' serĉante la kompanojn,
Он, с юных лет постигнувший людей?..       Li, kompreninta homojn de l' junaĝ'?...
И прежний сняв венок — они венец терновый,       Anstataŭ simpla kron' al li surmetis ili
Увитый лаврами, надели на него:       La kronon dornan, nur kun laŭro por ornam' --
Но иглы тайные сурово       Ĝi devas kvazaŭ ĉiam brili,
Язвили славное чело;       Sed kaŝe piki, piki jam;
Отравлены его последние мгновенья       Venenis liajn lastajn horojn frido,
Коварным шопотом насмешливых невежд,       Malica flustro mokis lin, kaj jen
И умер он — с напрасной жаждой мщенья,       Li mortis kun la vana venĝavido,
С досадой тайною обманутых надежд.       Kun kaŝa disreviĝo kaj ĉagren'.
Замолкли звуки чудных песен,       La kantoj de mirinda brilo
Не раздаваться им опять:       Ne sonas jam sub la ĉiel',
Приют певца угрюм и тесен,       Malhelas lia mortazilo,
И на устах его печать. —       Surbuŝe kuŝas la sigel'.
А вы, надменные потомки       Kaj vi, arogaj heredantoj
Известной подлостью прославленных отцов,       De la gepatroj malhonestaj, nun
Пятою рабскою поправшие обломки       Tretantaj per la fiaj sklavaj plandoj
Игрою счастия обиженных родов!       La familiojn, kiujn lasis la fortun'!
Вы, жадною толпой стоящие у трона,       Vi en avida ar' starantaj ĉe la trono
Свободы, Гения и Славы палачи!       Ekzekutistoj de genio, glor', liber',
Таитесь вы под сению закона,       Kaj gardas vin la leĝo, kiel krono,
Пред вами суд и правда — всё молчи!..       Silentu antaŭ vi la justo kaj la ver'!
Но есть и божий суд, наперсники разврата!       Sed estas dia juĝ', malĉastaj dorlotatoj,
Есть грозный суд: он ждет;       Kaj la juĝisto jam atendas vin,
Он не доступен звону злата,       Ne aĉetebla per la or' kaj flatoj
И мысли и дела он знает наперед.       Li krimojn viajn antaŭvidas ĝis la fin'.
Тогда напрасно вы прибегнете к злословью:       Kaj jam al vi la kalumnia lango
Оно вам не поможет вновь,       Ne helpos per la malhonesta ard',
И вы не смоете всей вашей черной кровью       Kaj ne forlavos vi per via nigra sango
Поэта праведную кровь!       La sanktan sangon de la bard'!
 
Verkinto de tiu ĉi Rusa poemo estas
Михаил Лермонтов (*1814-10-15
- †1841-07-27).

Mi, Manfred Retzlaff, trovis tiun ĉi
poemon en la retejo
http://www.stihi-xix-xx-vekov.ru/ler352.html.
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en la
Germanan de Friedrich von Bodenstedt (*1819
- †1892).

 
  Traduko de la Rusa poemo "Смерть
поэта" de Михаил Лермонтов
(*1814-10-15 - †1841-07-27) en
Esperanton de Konstantin Gusev
(†1980-11-09).

Tiu ĉi poem-esperangigo troviĝas en la
retejo
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/morto_poetou.html.