Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Hans Erik Jensen La kamparano kaj lia filo Esperanto 1951-06-07 Arg-1072-536 2013-02-10 19:30 Manfred nur tiun forigu
Christian Wilster Bonden og hans Søn Danish Arg-1074-536 2013-02-10 19:26 Manfred nur tiun aldonu
Christian Fürchtegott Gellert * Der Bauer und sein Sohn Germana Arg-1068-536 2013-02-10 19:41 Manfred nur tiun forigu

Christian Fürchtegott Gellert,
Der Bauer und sein Sohn

 

Christian Fürchtegott Gellert,
La kamparano kaj lia filo

 
    tradukita de Hans Erik Jensen
 
Ein guter dummer Bauerknabe,   Johano, juna kamparan'
Den Junker Hans einst mit auf Reisen nahm,   post eksterlanda por la san'
Und der, trotz seinem Herrn, mit einer guten Gabe,   vojaĝo kun nobela fil'
Recht dreist zu lügen, wiederkam,   al sia patra domicil'
Ging, kurz nach der vollbrachten Reise,   revenis kaj en la vilaĝ'
Mit seinem Vater über Land.   fieris li pro la vojaĝ';
Fritz, der im Gehn recht Zeit zum Lügen fand,   por ĉies ĝoj' rakontis li
Log auf die unverschämtste Weise.   pri eksterlando pli kaj pli.
Zu seinem Unglück kam ein großer Hund gerannt.   Sed kvankam parto estis ver',
"Ja, Vater", rief der unverschämte Knabe,   mensog' abundis sen moder'.
"Ihr mögt mirs glauben oder nicht:   Vojaĝo du kapablojn donas:
So sag ich Euchs, und jedem ins Gesicht,   Mensogas ni kaj fanfaronas!
Daß ich einst einen Hund bei — Haag gesehen habe,   Ne malpli lerte Hans mensogis
Hart an dem Weg, wo man nach Frankreich fährt,   ol besto kuras, birdo flugis.
Der — ja, ich bin nicht ehrenwert,   Monato pasis, tiam li
Wenn er nicht größer war als Euer größtes Pferd."   pro certa grava komisi'
"Das", sprach der Vater, "nimmt mich wunder;   de l'patro nun en kompani'
Wiewohl ein jeder Ort läßt Wunderdinge sehn.   promenis al la urb' kun li.
Wir, zum Exempel, gehn itzunder,   Foriris ili en maten'
Und werden keine Stunde gehn:    
So wirst du eine Brücke sehn    
(Wir müssen selbst darüber gehn),    
Die hat dir manchen schon betrogen    
(Denn überhaupt solls dort nicht gar zu richtig sein);    
Auf dieser Brücke liegt ein Stein,    
An den stößt man, wenn man denselben Tag gelogen,    
Und fällt, und bricht sogleich das Bein."    
 
Der Bub erschrak, sobald er dies vernommen.   kaj vidis hundon dum promen'.
"Ach", sprach er, "lauft doch nicht so sehr.   Feliĉe ligis ĝin kateno,
Doch wieder auf den Hund zu kommen,   minacis ĝi kun mordmieno.
Wie groß sagt ich, daß er gewesen wär?   "Jen monstro!" diris Frederik'
Wie Euer großes Pferd? Dazu will viel gehören.   por ĝia bruo kaj mimik'.
Der Hund, itzt fällt mirs ein, war erst ein halbes Jahr;   "Ho, bagatel'!" respondis Hans,
Allein das wollt ich wohl beschwören,   "pasintan jaron fore trans
Daß er so groß, als mancher Ochse, war."   la lim' mi grandan hundon vidis,
Sie gingen noch ein gutes Stücke;   kaj vere mi pro ĝi ne ridis!
Doch Fritzen schlug das Herz. Wie konnt es anders sein?   Mi ĉe Stetino ĝin renkontis;
Denn niemand bricht doch gern ein Bein.   ektimis mi, sed ĝin alfrontis!
Er sah nunmehr die richterische Brücke,   Stetino - eble kredas vi:
Und fühlte schon den Beinbruch halb.   al Kopenhag' egalas ĝi,
"Ja, Vater", fing er an, "der Hund, von dem ich redte,   Ho ne! al mi nur fidu vi -
War groß, und wenn ich ihn auch was vergrößert hätte:   dekoble granda, eble pli!
So war er doch viel größer als ein Kalb."   La hundo, kiun vidis mi -
Die Brücke kömmt. Fritz! Fritz! wie wird dirs gehen!   al mia vorto kredu vi -
Der Vater geht voran; doch Fritz hält ihn geschwind.   almenaŭ estis - ho, fatal'! -
"Ach Vater!", spricht er, "seid kein Kind,   egale granda kun ĉeval'!"
Und glaubt, daß ich dergleichen Hund gesehen.   De l'patro sonis la respond':
Denn kurz und gut, eh wir darüber gehen,   "Mirinde - kvankam en la mond'
Der Hund war nur so groß, wie alle Hunde sind."   tre strangajn aĵojn vidas ni;
    okulon propran fidas ni
    apenaŭ - ankaŭ same pri rakont'.
    Ekzemple venos baldaŭ ni al pont'.
    Ni ĝin atingos post malpli ol hor'
 
Du mußt es nicht gleich übelnehmen,   - al ni neevitebla koridor'.
Wenn hie und da ein Geck zu lügen sich erkühnt.   Sur ĝi troviĝas granda ŝton';
Lüg auch, und mehr als er, und such ihn zu beschämen:   al ni ĝi rompas kruron sen pardon',
So machst du dich um ihn und um die Welt verdient.   se ni mensogis dum la tag' -
    jen vero - kaj neniel blag'!"
    Aŭdinte tion tuj la fil'
    ektimis kaj pro maltrankvil'
    la sango kuris al la kap',
    li ŝvitis pro angora frap'.
    Li kriis: "Paĉjo, kara vi,
    tro forte ne rapidu ni!
    Por maljunulo la veter'
    tre varma estas ja danĝer'!
    La forton oni devas ŝpari
    kaj pripensadi, kion fari.
    Se pri la hundo pensas mi,
    ne tiom granda estis ĝi,
    kiom rakontis mi al vi,
    sed certe estis ĝi malpli -
    egalis eble kun bovin',
    sed tamen hundo de kulmin'!"
    Denove ili laŭ la voj'
    iradis, sed sen granda ĝoj',
    ĉar la junulon la rakont'
    maltrankviligis, kaj la pont'
    konfuzon faris pli kaj pli,
    kaj pro la timo cedis li;
    ni ĉiuj ja volonte savas
    la krurojn, se ni sanajn havas.
    Johano tial pro la krur'
    elkriis: "Paĉjo, vorton nur!
    Mi pensas daŭro pri la hundo,
    sed pro la vero ĝis la fundo
    mi diras al vi en konfid':
    Egalis ĝi nur kun bovid'."
 
Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas
Christian Fürchtegott Gellert (Kristiano
Timodio Gelerto, *1715-07.04 -
†1769-12-12).

Pri la verkinto vidu ankaŭ la vikipedian
retejon
http://eo.wikipedia.org/wiki/Christian_Fürchtegott_Gellert
resp. la germanan version
http://de.wikipedia.org/wiki/Christian_Fürchtegott_Gellert.
  Sed baldaŭ en la horizont'
    videbla estis nun la pont'.
    Por timo fluis al Johan'
    laŭ lia haŭto ŝvitfontan'.
    Nun kaptis li pro la efiko
    la patron forte je l'maniko,
    kaj kriis li en malespero:+
    "Ho, paĉjo, nun mi en sincero
    onfesas, ke mi ŝercis nur;
    kaj tio, kion por plezur'
    rakontis pri la hundo mi,
    ja estis nura fantazi'.
    Similis ĝi ja laŭ la ver'
    la hundojn sur la hejma ter'."
 
    Transpasis ili sen danĝer'
    la ponton de mensog' kaj ver'.
    La fil' ne pro la fanfaron'
    la kruron rompis sur la ŝton'.
    Sed velkis lia fantazi',
    kaj ĉe la vero restis li.
    Li ne similis plu al dando
    estinta en la eksterlando.
 
   
 
   
 
    Traduko de la Germana poemo "Der Bauer
und sein Sohn" de Christian Fürchtegott
Gellert (Kristiano Timodio Gelerto,
*1715-07.04 - †1769-12-12) en
Esperanton de Hans Erik Jensen
(†1973-06-18) en 1951-06-07.

Tiu ĉi traduko estis publikigita en la
revuo "Monataj Informoj" de Silkeborg
Esperantoforening (Danujo).