Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Manfred Retzlaff La puto de Bekumo Esperanto 2002-05-05 Arg-920-476 | MR-334-3 2008-08-03 23:59 Manfred nur tiun forigu
Franz Theodor Ludorff * De Biäkemer Raothues-Pütt Basgermana 1834 Arg-919-476 2008-08-04 23:25 Manfred nur tiun forigu
Karl-Heinz Hellmann Der Beckumer Rathaus-Brunnen Germana Arg-921-476 2008-08-04 23:37 Manfred nur tiun aldonu
Manfred Retzlaff Der Beckumer Rathaus-Brunnen Germana 2008-08-17 Arg-922-476 2008-08-17 16:25 Manfred nur tiun forigu

Franz Theodor Ludorff,
Der Beckumer Rathaus-Brunnen

 

Franz Theodor Ludorff,
La puto de Bekumo

 

Franz Theodor Ludorff,
De Biäkemer Raothues-Pütt

 
tradukita de Manfred Retzlaff   tradukita de Manfred Retzlaff    
 
Ihr Narren seht das Bild hier an   Rigardas tiun bildon, vi   Ji Narrn, ji seit dat Beld dao an,
und könnt es nicht verstehen,   stultuloj, sen kompreno;   un kriegt et nig by’n eene;
was dieses wohl bedeuten kann,   miregis vi pro tiu ĉi   Wat dao de Strank bedüden kann
was man darauf kann sehen.   brakar-gambara ĉeno.   met so viel Arms un Beene.
Es ist ein dummer Narrenstreich,   Ĉi tio estas stultaĵar’   So lustert: T’is ne Narrerie
verstehen werdet ihr es gleich.   pri la Bekuma urbanar’.   von Biäkem un de Büörgerie.
 
Der Rathaus-Brunnen von Beckum war   La puto de Bekumo da   De Pütt to Biäkem was äs vull
mal voll von Schlamm und Driete,   kot' estis iam plena.   van Äöserie un Muedde.
das Wasser wurde nicht mehr klar,   Ĉerpadis oni vane, la   Man mog pütten, wat man pütten wull,
soviel man sich auch mühte.   laboro estis pena.   et quam der niks to guedde.
Die Frauen wurden ärgerlich,   La inoj ekscitante sin   De Möers de wüörden endlicks wahn
beschwerten beim Bürgermeister sich.   l’ urbestron skoldis je la fin':   un schnauden den Büörmester an:
 
"Herr Bürgermeister, kommt und seht!   “Sentaŭga estro estas vi!   "Is dat us auk ne Obrigkeit!
So geht das schon seit Wochen!   Ne helpas la kirlado   Wat hölpt us all dat Stuoken?
Wenn unser Rathaus-Brunnen nicht geht,   ĉe tiu puto-malfunkci'!   Wenn usse vulle Pütt nich geiht,
wie sollen wir Kaffee kochen?   Ne eblas kuirado.   wu könn wi Kaffee kuoken?
Den Schlamm und all den Gossendreck,   Ĉi tiun akvon kun la kot'   De Muedde un den Gausendreck,
den sauf doch selbst, du alter Geck!"   vi drinku mem, vi idiot'!”   den supt Ji sölfst, Ji aolle Geck!“
 
Der Bürgermeister ging nach Haus   Kaj konsternite tiu ĉi   De Büörmester trock de Aohrn bi Kopp
und rief den Rat zusammen,   la urb-konsilantaron   un reip den Raot bineene;
sie wußten weder ein noch aus,   kunvokis al urb-konsili'   se saiten un studeerden dropp
zu einem Schluß nicht kamen.   por studi la temaron.   van acht Uhr bes no eene.
Was machen wir mit dem ganzen Dreck?   Diskutis ili kun fervor'   “Wu schafft wi men de Driet herut?
Wie bringen wir das wieder weg?   de l' oka ĝis la dua hor'.   Et geiht sien Liäwedag nich guet!"
 
Rat Schleif, der sprach: "Ich glaub', es ging',   "Ja eblus", jen konsilian',   Raot Schleif, de sprack: "Mi dücht, et gönk
wenn wir 'n paar Männer nähmen   "kun viroj pendigantaj   wenn wi'n Tropp Mannslüe naimen,
und einer sich an'n andern hing',   sin reciproke per la man'   un een sick dann an'n annern hönk,
bis sie nach unten kämen."   ĝisfunde atingantaj."   bes se nao unnen quaimen."
Da schrieen alle in dem Saal:   "Bonega estas la ide'!"   Dao schreiden alle in den Saal:
"Fürwahr, das geht! Verdammt nochmal!"   ekkriis ĉiuj, ĝojis tre.   "Wahrhaftig, 't geiht, de Dunner hal!"
 
Sie waren alle gleich bereit,   Urbestro kaj konsilantar'   Un äs se säggten, moken't gliek
die Arbeit zu beginnen.   ĝin faris nun tuj poste,   Büörmester un de Räöde.
Es war nicht schwer, in kurzer Zeit   kaj viroj el la urbanar'   Biäkemer Büörger stellden sick
noch Leute zu gewinnen.   kunhelpis eĉ senkoste.   vüör Geld un guedde Wäöde.
Hans Vogelnest kam oben dran,   Plej supre pendis Jan' Birdul',   Hans Vuegelnest quam buowen an,
er war bekannt als starker Mann.   ĉar estis li la plejfortul'.   he was uoppenbaor de stärkste Mann.
 
Und als da nun der ganze Strang   Kaj kiam nun la tuta ĉen'   Un äs der nu de ganze Strank
hing in dem Schacht herunter,   malsupren pendis tie,   honk in de Pütt herunner,
da wurden Hans die Arme lang,   dolorojn Jano' sentis en   dao wuorden Hans de Aams to lank,
es war auch gar kein Wunder.   la brakoj, vokis krie:   et was auk gar kien Wunner.
"Maria, lauf und hole mir   "Ho, kara Manjo, kuru vi!   "Segg, Mieke, gaoh nao'n Hüöker hen
vom Krämer schnell 'ne Flasche Bier!"   Bezonas nepre brandon mi!"   un hal mi gau 'n blaoen Twän!"
 
Die Frau lief schnell, Hans konnt' es kaum   "Vin tenu firme!" vokis li,   Dat Wief, dat leip in vullen Trott,
aushalten vor Hautjucken.   dum estis ŝi survoje,   Hans konn koum Aom mehr kriegen,
Er hing dort an dem Brunnenbaum,   al la aliaj, "devas mi   "He Jungens, haol ju fast! Ick mott
wollt' mal in die Hände spucken.   enmanen sputi foje."   mi äs in de Hänne spiggen!"
Er wollt' den Baum wieder packen, doch   Li faris ĝin, ne tenis plu,   He dai't – un ehr he 'n Baum wier pock,
da lagen sie alle im tiefen Loch.   kaj ĉiuj kuŝis en la tru'.   dao läggen se alle in't deipe Lock.
 
Traduko de la Basgermana poemo "De Biäkemer
Raothues-Pütt" de Franz Theodor Ludorff
(*1801) en la Germanan de Manfred Retzlaff
(*1938-11-04) en 2008-08-17.

Von Manfred Retzlaff übersetzt ins
Hochdeutsche nach dem ursprünglichen, in
westfälischem Niederdeutsch von dem
Justizkommissar Franz Theodor Ludorff (*
1801) aus Münster/Westfalen im Jahre 1834
verfassten Text. Die Münsteraner Volkssänger
Bernhard Friedrich Wallbaum (gestorben
1840) und Kösters haben den Text auf
Flugblättern, z. B. auf dem Münsterschen
Jahrmarkt, dem Send, bekannt gemacht. Die
erste Strophe bezieht sich auf eine
bildliche Darstellung, die in dem Beckumer
Karnevalsblatt "Der Faschingsbote von
Freudenthal an der Aa" aus dem Jahre 1834
abgedruckt war. In späteren Veröffentlichungen
des Textes hat man diese erste Strophe
weggelassen. (Diese Angaben sind entnommen
aus der Schrift "Das Kunstwerk des Monats",
herausgegeben in 1982 vom Westfälischen
Landesmuseum in Münster, welche ein Bild
des Malers F. W. Büchtemann behandelt,
das die beiden o. g. Volkssänger darstellt,
und aus dem o. g. Karnevalsflugblatt.
Ablichtungen dieser Drucke sind mir vom
Stadtmuseum Beckum, Herrn Dr. Martin
Gesing, [Postfach 1863, 59248 Beckum] zur
Verfügung gestellt worden.)
  Traduko de la Basgermana poemo "De Biäkemer
Raothues-Pütt" de Franz Theodor Ludorff
(*1801) en Esperanton de Manfred Retzlaff
(*1938-11-04) en 2002-05-05.

Tradukita en la Internacian Lingvon de
Manfredo Ratislavo (Manfred Retzlaff) en
Novembro/Decembro 2000, laŭ la origina
vestfalia-platgermana teksto,
kiun en la jaro 1834 verkis la Monastera
justic.-komisaro FRANZ THEODOR LUDORFF
(* 1801) por mistifiki la Bekumanojn. La
Monasteraj popol-kantistoj FLÖR (BERNHARD
FRIEDRICH WALLBAUM, † 1840) kaj KÖSTERS
(el la urbo Münster/Westfalen) diskonigis
ĝin en 1838/39 sur la Monastera jar-foiro
‘Send’ per kantfolio. Oni kantis la
mokkanton laŭ melodio de HANS DRENKEPOHL
kaj OSSENBIECK. (Tiuj verŝajne estas la
kaŝnomoj de la kantistoj Flör kaj
Kösters, kiuj disvastigis la tekston de
la kanto sur propraj flugfolioj.) Laŭ
unua strofo rilatas al bildigo, kiu aperis
en la Bekuma karnavala flugfolio "Der
Faschingsbote von Freudenthal an der Aa"
(= "La karnavala mesaĝisto"), aperinta
en al jaro 1834. En postaj publikigoj tiu
unua strofo estas forlasita.

 
        Verkinto de tiu ĉi Basgermana poemo estas
Franz Theodor Ludorff (*1801), publikigita
1834.

Verfasst in westfälischer Mundart im
Jahre 1834
von dem Münsteraner Justizkommissar FRANZ
THEODOR LUDORFF (*1801).
Eine Kopie des Original-Liedblattes der
Münsteraner
Volkssänger FLÖR und KÖSTERS ist im
Stadtmuseum der Stadt Beckum
(Markt 1, D-59269 Beckum) ausgehängt.
Die erste Strophe, die in späteren
Abdrucken weggelassen wurde, nimmt Bezug
auf eine bildliche Darstellung in dem
Flugblatt "Der Faschingsbote von Freudenthal
en der Aa", erschienen in Beckum im Jahre
1834.