Poezio
piece of old paper
Esperanto Angla Germana
bonveniga paĝo Manfredo † listo de la poemoj listo de la tradukaĵoj listo de poetoj Poezio en nombroj registri
 eksporti for presado: vertikala formato (PDF) kverformato (PDF) | montru ĉiujn eksport-formatojn
verkinto  [voknomo] titolo lingvo publikigo identiga kodo lasta modifo aspekto
Ludwig Emil Meier Anjo de Tharaŭ Esperanto Arg-2098-1034 2014-05-31 12:29 Manfred nur tiun forigu
N. N. 93 Anjo de Tharaŭ Esperanto Arg-2099-1034 2014-05-31 12:53 Manfred nur tiun forigu
Simon Dach * Ännchen von Tharau Germana Arg-2097-1034 2014-05-31 12:23 Manfred nur tiun forigu

Simon Dach,
Ännchen von Tharau

 

Simon Dach,
Anjo de Tharaŭ

 

Simon Dach,
Anjo de Tharaŭ

 
    tradukita de Ludwig Emil Meier   tradukita de N. N. 93
 
Ännchen von Tharau ist’s, die mir gefällt,   Anjo de Taraŭ plaĉegas al mi,   Anjo de Tharaŭ plej plaĉas al mi;
Sie ist mein Leben, mein Gut und mein Geld.   Monon kaj vivon mi donus por ŝi;   pli ol trezoro valoras ja ŝi.
Ännchen von Tharau hat wieder ihr Herz   Anjo de Taraŭ en ĝoj' kaj dolor',   Ankaŭ la koron en amsimpati'
Auf mich gerichtet in Lieb' und in Schmerz.   Min rekompencas per propra la kor’,   Anjo de Tharaŭ donacis al mi.
Ännchen von Tharau, mein Reichthum, mein Gut,   Anjo de Taraŭ, vi mia anim',   Anjo de Tharaŭ pli kara ol or',
Du meine Seele, mein Fleisch und mein Blut!   Ĝojo de l'vivo kaj ĉarmo sen lim'!   vi, mia vivo kaj sango kaj kor'!
 
Käm alles Wetter gleich auf uns zu schlahn,   Eĉ se minacus la mondo-ruin',   Eĉ se malsano renkontas nin du
Wir sind gesinnt, beieinander zu stahn.   Tamen neniel forlasus ni nin:   kaj militiro, disigo, malĝu',
Krankheit, Verfolgung, Betrübnis und Pein   Ĉar en danĝero, turmento, ĉagren'   tamen pli forte kunligus destin'
Soll unsrer Liebe Verknotigung sein.   Amon firmigas ĉiela la ben'.   ĝis lasta spiro de l'viv' ambaŭ nin!
Ännchen von Tharau, mein Reichthum, mein Gut,   Anjo de Taraŭ, vi mia anim',   Anjo de Tharaŭ pli kara ol or',
Du meine Seele, mein Fleisch und mein Blut!   Ĝojo de l'vivo kaj ĉarmo sen lim'!   vi, mia vivo kaj sango kaj kor'!
 
Recht als ein Palmenbaum über sich steigt,   Kiel altiĝas palm-arba tegment’   Kiel palmarbo post pluva veter'
hat ihn erst Regen und Sturmwind gebeugt,   Post batala do je pluvo kaj vent’,   multe ple rekte ekstaras el ter',
So wird die Lieb’ in uns mächtig und groß   Tiel kreskadas de l’amo la fort’   tiel la am' pligrandiĝos en kor'
Durch Kreuz, durch Leiden und traurigem Los.   Per suferado kaj mokoj de l’sort'.   post la mizero kaj brula dolor'.
Ännchen von Tharau, mein Reichthum, mein Gut,   Anjo de Taraŭ, vi mia anim',   Anjo de Tharaŭ pli kara ol or',
Du meine Seele, mein Fleisch und mein Blut!   Ĝojo de l'vivo kaj ĉarmo sen lim'!   vi, mia vivo kaj sango kaj kor'!
 
Würdest du gleich einmal von mir getrennt,   Se vi disiĝus nevole de mi,   Kaj se forprenos vin iam la sort'
Lebtest da, wo man die Sonne kaum kennt;   Kien ne vagas eĉ sunoradi',   kaj al senluma kondukus vin bord',
Ich will dir folgen durch Wälder und Meer,   Mi vin sekvadus trans montoj kaj mar',   tiam mi sekvus tra fajro kaj mar',
Eisen und Kerker und feindliches Heer.   Spite mizero kaj malamikar'.   tra malamika eĉ militistar'.
Ännchen von Tharau, mein Reichthum, mein Gut,   Anjo de Taraŭ, vi rava sunbril’,   Anjo de Tharaŭ pli kara ol or',
Du meine Seele, mein Fleisch und mein Blut!   Paco de l’vivo, de l'koro azil'!   vi, mia vivo kaj sango kaj kor'!
 
Ännchen von Tharau, mein Licht, meine Sonn,   .........................................   .........................................
Mein Leben schließ’ ich um deines herum.   .........................................   .........................................
Ännchen von Tharau, mein Reichthum, mein Gut,   .........................................   .........................................
Du meine Seele, mein Fleisch und mein Blut!   .........................................   .........................................
Was ich gebiete, wird von dir getan,   .........................................   .........................................
Was ich verbiete, das lässt du mir stahn.   .........................................   .........................................
 
Was hat die Liebe doch für ein Bestand,   .........................................   .........................................
Wo nicht ein Herz ist, ein Mund, eine Hand?   .........................................   .........................................
Wo man sich peiniget, zanket und schlägt,   .........................................   .........................................
Und gleich den Hunden und Katzen begeht.   .........................................   .........................................
Ännchen von Tharau, mein Reichthum, mein Gut,   .........................................   .........................................
Du meine Seele, mein Fleisch und mein Blut!   .........................................   .........................................
 
Ännchen von Tharau, das wolln wir nicht tun;   .........................................   .........................................
Du bist mein Täubchen, mein Schäfchen, mein Huhn.   .........................................   .........................................
Was ich begehre, begehrest du auch,   .........................................   .........................................
Ich lass den Rock dir, du lässt mir den Brauch.   .........................................   .........................................
Ännchen von Tharau, mein Reichthum, mein Gut,   .........................................   .........................................
Du meine Seele, mein Fleisch und mein Blut!   .........................................   .........................................
 
Dies ist dem Ännchen die süßeste Ruh’,   .........................................   .........................................
Ein Leib und Seele wird aus Ich und Du.   .........................................   .........................................
Dies macht das Leben zum himmlischen Reich,   .........................................   .........................................
Durch Zanken wird es der Hölle gleich.   .........................................   .........................................
Ännchen von Tharau, mein Reichthum, mein Gut,   .........................................   .........................................
Du meine Seele, mein Fleisch und mein Blut!   .........................................   .........................................
 
Verkinto de tiu ĉi Germana poemo estas
Simon Dach.

Pri la kanto vidu la retejon
http://de.wikipedia.org/wiki/Ännchen_von_Tharau.
Vidu ankaŭ: http://www.volksliederarchiv.de/text684.html.
  Traduko de la Germana poemo "Ännchen von
Tharau" de Simon Dach en Esperanton de
Ludwig Emil Meier (*1847-02-16 -
†1919).

Tiu ĉi esperantigo troviĝas en
http://kantaro.ikso.net/anjo_de_taraux.
  Traduko de la Germana poemo "Ännchen von
Tharau" de Simon Dach en Esperanton de N.
N. 93.

Tiun ĉi kanto-tradukon mi, Manfred
Retzlaff, trovis en la libro "Internacia
Kantaro", eldonita en 1922 de la eldonejo
Ferdinand Hirt u. Sohn en Lepsiko (Leipzig),
Germanio. La kantojn kolektis kaj eldonis
Paul Bennemann.